چکیده:
بیثباتی عملکردی مچ پا از شایعترین عوارض ناتوانکنندۀ اسپرین حاد مچ پاست که غالبا به دور ماندن ورزشکار از فعالیت ورزشی منجر میشود. هدف از این کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده بررسی اثر شش هفته تمرینات عصبی-عضلانی تحت نظارت با تختۀ تعادل و تختۀ لغزان بر کنترل وضعیتی پویا و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران مبتلا به بیثباتی عملکردی مچ پاست. 28 دانشجوی تربیت بدنی ورزشکار پسر مبتلا به بیثباتی عملکردی که بهطور داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند، بهصورت تصادفی به دو گروه تمرین (14=n) و کنترل (14=n) تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی شامل شش هفته تمرینات عصبی-عضلانی پیشروندۀ تحت نظارت، با استفاده از تختۀ تعادل و تختۀ لغزان بود. عملکرد اندام تحتانی با استفاده از پرسشنامههای اندازهگیری توانایی مچ پا و پا در فعالیتهای روزانه و ورزشی و کنترل وضعیتی پویا با استفاده از آزمون تعدیلشدۀ ستاره، اندازهگیری شدند. امتیازات آزمون ستارۀ تعدیلشده در هر سه جهت قدامی، خلفی داخلی و خلفی خارجی در گروه تمرین، در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنیداری نشان داد (05/0 > P). همچنین آزمودنیهای گروه تمرین، در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنیداری در امتیازات پرسشنامههای اندازهگیری توانایی مچ پا و پا در فعالیتهای روزانه و ورزشی نشان دادند (05/0 > P). انجام شش هفته تمرینات پیشروندۀ تحت نظارت عصبی-عضلانی با استفاده از تختۀ تعادل و تختۀ لغزان بهطور معنیداری عملکرد اندام تحتانی اندازهگیری شده و کنترل وضعیتی پویا ورزشکاران مبتلا به بیثباتی عملکردی مچ پا را بهبود میبخشد.
خلاصه ماشینی:
"٠١ > P) بحث و نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد انجام شش هفته تمرینات پیش روندة تحت نظارت عصبی - عضلانی با تختۀ تعادل و تختۀ لغزان به طور معنی داری عملکرد خوداظهاری اندازه گیری شده توسط پرسشنامۀ اندازه گیری توانایی مچ پا و پا و کنترل وضعیتی پویای اندازه گیری شده توسط آزمون تعدیل شدة ستاره را در ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا بهبود می بخشد.
مشابه نتایج این تحقیق روزی و همکاران (١٩٩٩) گزارش کرده اند که انجام چهار هفته تمرینات تعادلی روی بایودکس در گروه افراد مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا امتیاز ابراز ارزیابی عملکرد مچ پا را در مقایسه با گروه کنترل سالم به طور معنی داری افزایش داده بود (١٩).
مک کوون و همکاران (٢٠٠٨) نیز نشان داده اند که انجام چهار هفته تمرینات تعادلی پویا می تواند به ارتقای عملکرد خوداظهاری اندازه گیری شده توسط پرسشنامۀ شاخص ناتوانی مچ پا و پا در فعالیت های روزانه و ورزشی افراد غیرورزشکار مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا منجر شود (١٠).
نتیجه گیری کلی این است که انجام شش هفته تمرینات پیش روندة تحت نظارت عصبی - عضلانی با تختۀ تعادل و تختۀ لغزان عملکرد خوداظهاری اندازه گیری شده توسط پرسشنامۀ اندازه گیری توانایی مچ پا و پا و کنترل وضعیتی پویای اندازه گیری شده توسط آزمون تعدیل شدة ستاره را در ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا به طور معنی داری بهبود می بخشد."