چکیده:
هدف اساسی پژوهش حاضر پیش بینی پیشرفت تحصیلی از روی خودکارآمدی، خودتنظیمی و خلاقیت دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن است . در یک نمونه ٣٠٠ نفری از دانشجویان کارشناسی اجرا شد. گروه نمونه از بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن در سال تحصیلی ٩٠-٨٩ ، با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شد. ابزارهای سنجش عبارت از ٣ آزمون خودکارآمدی شرر، خودتنظیمی بوفارد و خلاقیت عابدی است که در مورد افراد گروه نمونه اجرا شد. علاوه بر سه آزمون نامبرده ، از پرسش نامه ای استفاده شد که در آن ، مشخصات جمعیت شناختی و همچنین نمره های نیم سال قبلی افراد گروه نمونه ، به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی پرسیده شد. روش آماری به کار رفته ، تحلیل رگرسیون چند متغیری است . پس از جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها نتایج زیر به دست آمد: در بین سه متغیر خودکارآمدی، خودتنظیمی و خلاقیت ، متغیر خودکارآمدی تنها متغیری بود که پیشرفت تحصیلی دانشجویان را پیش بینی میکرد. در مورد دانشجویان دختر در بین سه متغیر خودکارآمدی، خودتنظیمی و خلاقیت ، خودکارآمدی تنها عامل عمده پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی بود. در مورد دانشجویان پسر، در بین سه متغیر خودکارآمدی، خودتنظیمی و خلاقیت ، تنها متغیر خلاقیت بود که پیشرفت تحصیلی را پیش بینی میکرد. همچنین طبق مقایسه ضرایب بتای دختران و پسران ، علامت ضرایب بتای به دست آمده در دختران نشان داد که متغیر خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار دارد و در پسران متغیر خلاقیت با پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار دارد.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به مطالب گفته شده ، به نظر میرسد که بین ویژگیهای افراد موفق و کسانی که از خودکارآمدی، خلاقیت و خودتنظیمی بالا برخوردارند، همپوشی وجود دارد و میتوان این چنین استنباط نمود که وجود توانمندیهای چون خود تنظیمی، خودکارآمدی و خلاقیت ممکن است در ظهور و بروز استعدادها و موفقیت و پیشرفت تحصیلی تاثیرگذار باشد.
یکی دیگر از دلایل احتمالی میتواند این باشد که دانشجویان دختر در این پژوهش ، اهداف عملکردی (نمره محوری) بالایی دارند و به نظر میرسد دانشجویان خودتنظیمی پایین ، فعالیت های یادگیری پایین ، یادگیری مفهومی کمتر و پایداری کمتری دارند، و هنگام مطالعه سعی نمی کنند با معنادار کردن اطلاعات ، ایجاد ارتباط منطقی با اطلاعات قبل ، کنترل چگونگی این فرایند و ایجاد محیط یادگیری مناسب ، مطالب را یاد بگیرند و عملکرد تحصیلی خود را بالا ببرند و به نظر میرسد یادگیریهای آن ها طوطی وار است و فقط با تکرار انجام میشود و از آنجا که محل این نوع یادگیری حافظه کوتاه مدت است ، مطالب یادگرفته شده در صورت فقدان کاربرد به سرعت فراموش خواهد شد.
بسیاری از پژوهش های انجام شده بین خلاقیت پسران و پیشرفت تحصیلی رابطه معنی داری گزارش کرده اند؛ برای مثال در پژوهشی نشان داده شد که پسران در آزمون کلامی و غیر کلامی خلاقیت ، عملکرد بهتری دارند (شیخ الاسلامی، ١٣٨٤)، که با یافته ی این پژوهش همسو است .
Self – Regulative learning & academic achievement: Theory, research and practice."