چکیده:
هدف: هدف پژوهش بررسی تأثیر روش تدریس بایبی در میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده است. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون دو گروهی بود. جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان کبودرآهنگ بودند که در سال تحصیلی 93-92 مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه این پژوهش 28 نفر بود که با روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شد و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (14 نفر) و کنترل (14 نفر) جایگزین شد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش آزمون محقق ساخته میزان یادگیری و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی هرمنس بود. برای تعیین روایی آزمون محقق ساخته یادگیری از نظر متخصصان استفاده شد که روایی صوری آزمون مورد تأیید قرار گرفت و جهت تعیین پایایی آزمون از روش کودر و ریچاردسون استفادهشده است که پایایی این آزمون با این روش 79/0 به دست آمد. برای تعیین روایی پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی از ضریب همبستگی بین سؤالات استفادهشده است که روایی همسانی درونی که برای سؤالات گزارششده به ترتیب سؤالات پرسشنامه در دامنهای از 57/0 تا 3/0 میباشد، پایایی محاسبهشده برای این پرسشنامه نیز با دو روش آلفای کرانباخ و بازآزمایی به ترتیب 84/0 و 82/0 بهدستآمده است. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس استفادهشده است. یافتهها: یافتههای این پژوهش نشان داد که میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشآموزانی که با استفاده از روش تدریس بایبی آموزشدیده بودند بیشتر از گروه سخنرانی بود. نتیجهگیری: پژوهش حاضر نشان میدهد که روش تدریس بایبی میتواند میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشآموزان را بهبود بخشد.هدف : هدف پژوهش بررسی تأثیر روش تدریس بایبی در میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده است . روش : پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون دو گروهی بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان کبودرآهنگ بودند که در سال تحصیلی ٩٣-٩٢ مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه این پژوهش ٢٨ نفر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (١٤ نفر) و کنترل (١٤ نفر) جایگزین شد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش آزمون محقق ساخته میزان یادگیری و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی هرمنس بود. برای تعیین روایی آزمون محقق ساخته یادگیری از نظر متخصصان استفاده شد که روایی صوری آزمون مورد تأیید قرار گرفت و جهت تعیین پایایی آزمون از روش کودر و ریچاردسون استفاده شده است که پایایی این آزمون با این روش ٠.٧٩ به دست آمد. برای تعیین روایی پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی از ضریب همبستگی بین سؤالات استفاده شده است که روایی همسانی درونی که برای سؤالات گزارش شده به ترتیب سؤالات پرسشنامه در دامنه ای از ٠.٥٧ تا ٠.٣ میباشد، پایایی محاسبه شده برای این پرسشنامه نیز با دو روش آلفای کرانباخ و بازآزمایی به ترتیب ٠.٨٤ و ٠.٨٢ به دست آمده است . برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شده است . یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با استفاده از روش تدریس بایبی آموزش دیده بودند بیشتر از گروه سخنرانی بود. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان میدهد که روش تدریس بایبی میتواند میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشد.
خلاصه ماشینی:
"امروزه شیوه های جدید و فعال در یادگیری نقش اساسی را بر عهده دارند، اما این شیوه ها باید به گونه ای به کار گرفته شوند که دانش آموزان به جای ذخیره سازی اصول و مطالب علمی، درگیر مسائل اصلی زندگی شوند و مشکلاتی را که با زندگی واقعی آنان مرتبط است یاد بگیرند؛ زیرا روش های تدریس ابتکاری و منطبق با زندگی، موقعیت آموزشی را جذاب تر و رغبت و تلاش فراگیران را در یادگیری افزون تر میکند (میرز، ١٣٧٤).
بررسیهای انجام شده نشان میدهد محققان دیگر نیز در زمینه روش - های نوین و فعال تدریس تحقیقاتی را انجام داده اند، از جمله : فرخی (١٣٨٨) در تحقیقی تحت عنوان بررسی اثربخشی روش تدریس همیاری بر انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی ناحیه ٧ شهر مشهد انجام داد.
پس از پایان ٦ جلسه یک ساعته و در پایان آموزش ، پس آزمون از هر دو گروه (آزمایش و سخنرانی) گرفته شد تا میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در طول دوره ی آموزش سنجیده شود؛ و در نهایت داده های جمع آوری شده مربوط به متغیر مورد بررسی در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت .
بحث و نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین نمرات دانش آموزان در میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی گروه آزمایش و سخنرانی تفاوت معناداری وجود دارد و این تفاوت به سود گروه آزمایش است ؛ به عبارت دیگر روش تدریس بایبی در میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مؤثرتر از روش های سنتی (سخنرانی) بوده است ."