چکیده:
یکی از شیوههای موثر در پیشگیری از جرائم و تخلفات رانندگی از بین بردن زمینه های بروز ارتکاب این تخلفات است ، به طوریکه تدابیر مقنن بر اتخاذ یک سیاست جنایی مناسب و کارا واقع شود. در این نوشتار به بررسی نقش پیشگیری اجتماعی رشدمدار در کنترل جرائم و تخلفات مربوط به رانندگی و جایگاه آن در قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی ، پرداخته شده ٦٥ است . این مطالعه از لحاظ روش توصیفی از نوع اسنادی است و جامعه آماری آنرا کلیه منابع اطلاعاتی در حوزه پیشگیری اجتماعی رشدمدار بوده است که محقق به تحلیل جایگاه و نقش این نوع پیشگیری در قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی پرداخته است . نتایج این مطالعه نشان داد که به پیشگیری اجتماعی به عنوان مهم ترین و اصلی ترین راه پیشگیری از جرائم و تخلفات توجه کافی نشده است .
خلاصه ماشینی:
"همان طوری که در جامعه برخی امور به طور نسبی جرم شناخته می شود و خانواده ها از بدو آموزش خود تلاش در یاد دادن مفاهیم بایدها و نبایدها می کنند و در رفتار و مقررات ترافیکی نیز باید بدین نحو عمل کنند و آموزش قوانین و مقررات باید از دوران کودکی انجام گیرد و در این سنین ، فرهنگ پذیری افراد بسیار بالاست و در واقع از همین دوران کودکی و نوجوانی است که از مفهوم و جایگاه واقعی قانون آگاهی می یابد و می فهمد همه باید و نبایدهای قانونی در جامعه او چه معنایی دارند و یافتن حیله ها و راه های گریز از قانون را زرنگی نمی داند، بلکه آن را پستی و بی خردی می داند و عمل شخصی را که در صف ترافیک ، نظم را به هم می زند و یا با سرعت در مسیر خود جلو می رود، زرنگی نمی داند و آن را جهالت دانسته و تأسف می خورد یا اگر مأموری در اجرای قانون ضعف نشان دهد و بی تفاوت باشد، آن را قبیح می داند و هنگام برخورد مأمور با تخلف او، با وی چانه زنی / نکرده و مصالحه در پرداخت نمی کند و انتظار گذشت از مأمور ندارد و می داند که اساسا واکنش قانونی قابل مذاکره و مصالحه نیست و آن چه که از نهاد آموزش اعم از خانواده ، مدرسه ، دانشگاه و سایر نهادهای ذیربط انتظار می رود این است که ضعف باور قبول مقررات راهنمایی و رانندگی و عدم التزام قاطع به این قوانین را از بین برده و موجب تقویت توجه به رعایت قوانین و مقررات در حوزه ترافیک شوند."