چکیده:
زمینه و هدف: علی رغم اظهارات گوناگون پیرامون خاستگاه روابط بین المللی دولت ها، می توان گفت اسلام قواعدی را برای تنظیم قراردادهای بین المللی با امعان نظر به اهداف امنیتی مورد نظر در اینگونه روابط، تاسیس نموده است. هدف این مقاله تشریح و بازشناسی مفاهیم قراردادهای بین المللی به عنوان قانون حاکم بر روابط بین الملل در اسلام با دیدگاه های امنیتی و نشان دادن ژرفای نظر این مکتب به عنوان کاملترین مکتب دینی الهی در تنظیم روابط بین المللی دولت ها و توجه به مسائل پیرامونی تاثیرگذار بر این روابط می باشد. روش تحقیق: مقاله حاضر اسنادی و از نوع توصیفی تحلیلی میباشد که مطالب آن به طریق کتابخانهای و فیشبرداری از منابع مرتبط جمعآوری شده است. یافته ها: بررسی اسناد موجود بیانگر این موضوع است که روابط بین المللی در اسلام در ابتدا به شکل تشکیلات بین القبایلی ، اعطای مصونیتهای دیپلماتیک (و ان احد من المشرکین استجارک فاجره حتی یسمع کلام الله ثم ابلغه مامنه) (توبه،6) و ایجاد روابط در قالب قرارداد امنیت در تردد و جواز ورود به بلاد اسلامی (استیمان) و یا صلح با مضمونی سیاسی (نه در امور مالی و اقتصادی) و... بوده است که همگی نشانگر پیشتاز بودن در زمینه ی ایجاد روابط دیپلماتیک همچنین توجه به نکات امنیتی در این روابط می باشد. نتیجه گیری: توجه به خاستگاه قوائد حاکم بر روابط بین المللی جامعه اسلامی می تواند بیانگر قدمت، دقت و فراست شارع مقدس در تدوین و تنظیم روابط، به ویژه در عرصه بین المللی در اشکال مختلف (از اعطای مصونیت موقت تا ترک مخاصمه) باشد که معیارهای امنیتی بی نظیری را بر آنان حاکم، تا اساسی ترین این اصول (که از برتری دین والای اسلام و مسلمانان حمایت و حفاظت می نماید) مورد تعرض قرار نگرفته و ارزش های اسلامی از دستاندازی بیگانگان مصون بماند.
خلاصه ماشینی:
"١- کارشناس ارشد حقوق بین الملل 171 مقدمه زمینه و بیان مسئله : از دیرباز ترس از جنگ و تمایل دولت ها جهت نیل به اهداف جمعی به واسطه ی نفع مشترکشان، موجب تشکیل و تقویت روابط دیپلماتیک و رعایت اصول و مقررات آن از سوی آنها گردیده و حتی در مواقعی این نفع مشترک به عنوان انگیزه ای برای تشکیل سازمانهای بین المللی نیز قرار گرفته است (زمانی ، ١٣٨٦: ١٤).
ب) خاص: که در خصوص اعطای امان به بازرگانان، تجار، سفرا و به طور کلی اعطای امان به یک شخص خاص می باشد و بر اساس حدیث نبوی (المسلمون تتکافا دمائهم و یسعی بذمتهم ادناهم ) (مرتضی ، ٨٤٠: ٥٥٩) به نظر می رسد برای این نوع امان بتوان گفت تمامی آحاد مسلمانان صلاحیت اعطای امان را دارند مگر افراد فاقد اهلیت (دیوانگان، افراد نابالغ و افراد فاقد اختیار) چراکه علاوه بر توجه به برقراری امنیت بین المللی ، یکی دیگر از اهداف امان، تبلیغ و ترویج اسلام بوده و به همین دلیل نیز اعطای امان به افراد خاص معتبر می باشد.
تاگر) (لرنی ، ١٣٨٣: ٤٢) خط و مشی دولت برای حفظ و گسترش ارزشهای ملی حیاتی ، علیه متخاصمین و دشمنان بالقوه می باشد، بایستی برای تحقق امنیت ملی در سایه ی همزیستی مسالمت آمیز با بیگانگان به عنوان هدف این قرارداد بین المللی ، معیارهای دقیقی مورد نظر باشد تا آنان نیز خود را به همراه مسلمانان یک ملت دارای ارزشهای مشترک بدانند و در جهت حفظ و گسترش آن با جامعه اسلامی تلاش 1 Capacity 2 Competence 3 Security and intelligence purposes 178 کنند."