چکیده:
مقدمه : اچ . آی . وی دستگاه ایمنی بدن را به شدت ضعیف کرده و بدن فرد آلوده به آن برای مبارزه با بیماری های عفونی ناتوان می شود. ویژگی های این بیماری از جمله سرعت انتقال و گسترش ، ترس از افشا و تلاش برای پنهان نگه داشتن ، آن را به مشکلی اجتماعی تبدیل کرده است . از ابتدای پیدایش ایدز زنان برچسب های زیادی را خورده و تبعیض های قابل توجه ای را تجربه کرده اند. روش : مطالعه حاضر با رویکردی کیفی پیامدهای اجتماعی داغ ننگ و برچسب در زنان مبتلا به عفونت اچ . آی . وی مثبت را مورد بررسی قرار دهد. با استفاده از مصاحبه نیمه ساخت یافته سعی شده است تا از طریق گفت وگو با پاسخگویان به توصیف جهان ذهنی آنها بپردازیم . با ١٠ نفر از زنان باشگاه یاران مثبت که ما بین ٢٠ تا ٥٠ سال سن داشته و ساکن تهران بوده اند و مایل به همکاری با محقق بوده و خوددرگیری ذهنی با این موضوع داشته اند صورت گرفته است . یافته ها: زنان مبتلا به اچ . آی . وی مثبت عمدتا از دو راه الف : ابتلای مستقیم و ب: ابتلای غیرمستقیم ، به ویروس نقص ایمنی اکتسابی مبتلا شده بودند؛ که همگی پیامدهای بسیاری را از داغ ننگ و برچسب از سوی جامعه تحمل نموده اند. نتیجه گیری : نگاه مجرمانه برچسبی است که جامعه به دلیل عدم آگاهی بر زنان مبتلا به عفونت اچ . آی . وی می زند که این خود باعث تحریم و طرد اجتماعی آنان می شود و آنان به دلیل تجربه شخصی سعی در پنهان نگه داشتن بیماری خود دارند.
خلاصه ماشینی:
"زنان شرکت کننده در مصاحبه بیان داشتند نگرش هایی که دیگران نسبت به فرد داغ خورده دارند و کنش هایی که در مقابلشان انجام می دهند، برای آنها کاملا شناخته شده است ؛ چرا که تصور می شود یک فرد داغ خورده انسان کاملی نیست و براساس همین تصور انواع تبعیض ها علیه وی به کار برده می شود که در نتیجه فرصت های زیستی شان کاهش می یابد.
همان گونه که در تحقیق حاضر بیان شد همگی زنان مورد مصاحبه ساکن شهر تهران بودند که تمایل به مشارکت در فعالیت های اجتماعی داشتند، اما به دلیل برچسب و داغ ننگی که از سوی دیگران خورده و در نتیجه آن طرد شده بودند از انجام این فعالیت ها باز مانده بودند و به سمت حاشیه های جامعه کشانده شده یا در آن حاشیه ها نگه داشته می شوند.
اما نکته ای که محقق در طول انجام کار به آن رسید آن بود که زنان مبتلا به ایدز برچسب و داغ ننگ را پیش از پافشاری بیشتر از سوی دیگران ، خود درونی می کنند و به نظر می رسد آنها نقش افراد داغ زده شده را پیش از آنکه افراد عادی بتوانند نقشی به آنها واگذار کنند می پذیرند.
وی مثبت تا آنجا که امکان دارد آلوده شدن خود به یک بیماری اجتماعی را مخفی کرده تا داغ ننگ و برچسب نابهنجاری نخورده و از سوی جامعه و دیگران تحریم و طرد نشوند؛ چراکه به تجربه به آنان ثابت شده است افشای بیماری باعث طرد شدن آنان از سوی اجتماع خواهد شد و درآن صورت مجبور خواهند بود انزواطلبی را برگزینند."