چکیده:
زنگ تفریح جزئی از زندگی و برنامة روزمرة هر مدرسه و براساس نظر اکثر دانشآموزان بهترین زمان حضور در مدرسه است. در این فرصت کوتاه و پرهیجان، دانشآموزان از محیط جدی و خشک کلاس به حیاط میروند. برخی با توپ بازی و برخی دیگر با سروصدای فراوان، دویدن یا انجام فعالیتهای پرهیجان دیگر، انرژی جسمانی خود را تخلیه میکنند. برخی دست در دست هم یا در کنار هم راه میروند تا داستانهای تمام نشدنی خود را برای یکدیگر نقل کنند. بعضی هم نظارهگر خاموش بازیهای سایرین هستند. بعضی دیگر هم خشم و عقدههای درونیشان را با درگیری جسمانی یا خشونت کلامی بر سر همسالان یا دانشآموزان ضعیفتر خالی میکنند. در این مقاله، برآنیم که با برنامهریزی درست، به مدیریت بهتر زنگهای تفریح بپردازیم که در آن امکان شادابی بیشتری برای دانشآموزان فراهم شود
خلاصه ماشینی:
"بنابراین، زنگ تفریح میتواند بستر و زمینهای مناسب برای پرداختن به ابعاد فردی و اجتماعی زندگی و کمک به یادگیری و همزیستی دانشآموزان باشد و باید به آن توجه جدی شود.
این در کنار هم بودنها میتواند به تعامل اجتماعی و فرصت مناسب برای آموختن و با یکدیگر بودن تبدیل شود، یا برعکس، بستری نامناسب برای آموزش غلط و ایجاد رفتارهای ناهنجار و رد و بدل کردنهای بیمورد مسائلی باشد که تهدید است و زحمت زیاد و نرسیدن به اهداف آموزشی و تربیتی.
زنگهای تفریح مدرسه و چند پیشنهاد برای شاداب و مفید کردن آنها زنگ تفریح اول، رسیدگی به بعد جسمانی یکی از مسائلی که در زنگ تفریح مدنظر است، آن هم در اولین زنگ تفریح هر روز، رسیدگی به بعد جسمانی دانشآموزان است.
حیاط مدرسه هر چقدر هم کوچک باشد، فضای بهتری را برای دانشآموزان ایجاد میکند تا لحظاتی را در کنار دوستانشان به بازی کردن و لذت بردن بپردازند."