چکیده:
تعداد زیادی از زنان در طول سالهای زایمان گرفتار تجربه افسردگی می شوند و این موضوع بر اسطوره بهزیستی بی قید و شرط دوران بارداری خط بطلان می کشد. میزان شیوع افسردگی دوران بارداری در طول سه ماهه نخست تقریبا ۷.۴%، در طول سه ماهه دوم ۱۲.۸%، و سرانجام در سه ماهه سوم در ۱۲% است . درمان های دارویی و غیردارویی مختلفی ارائه شده اند که در این میان مقبولیت کلی داروی ضدافسردگی در بین این گروه ها پایین است . مطالعات مختلف CBT و IPT را توصیه کرده اند که در این پژوهش اثربخشی این دو روش مقایسه شدند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان باردار مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر (عج ) در فاصله ماه های فروردین ، اردیبهشت و خرداد سال ۱۳۹۲بودند. به منظور انتخاب نمونه ، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. در مرحله بعد تعداد ۲۴ نفر از این مجموعه به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه ۱۲ نفره (گروه CBT و گروه IPT) بصورت تصادفی جایگزین شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه افسردگی بک (BDI) استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه در مطالعات متعدد به اثبات رسیده است . از هر دو گروه پیش آزمون (BDI) به عمل آمد و سپس CBT در طی ۸ جلسه و IPT در ۸ جلسه به صورت هفتگی اجرا شد و نهایتا پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل نتایج از آزمون آماری ANCOVA استفاده شد. نتایج نشان داد که مقدار F محاسبه شده برای تاثیر گروه ها (=F) از مقدار F بحرانی در سطح معنی داری ۰.۰۵ بزرگ تر است . بنابراین به خاطر کمتر بودن میانگین پس آزمون گروه CBT نسبت به گروه IPT می توان نتیجه گرفت که قرار گرفتن آزمودنی ها در گروه CBT موجب کاهش بیشتر نمره های آنها در پس آزمون افسردگی شده است . این مطالعه و مرور نتایج مطالعات دیگر نشان می دهد که در مجموع CBT از IPT برای زنان باردار افسرده بهتر است . باساختار بودن ، کوتاه مدت بودن ، عینی بودن ، انطباق پذیری بالا داشتن با نمونه های مختلف درمانی و آموزشی ، تکلیف مدار بودن ، و افزایش سهم کنترل فرد بر نوسانات خلقی خود از جمله عواملی هستند که درمان شناختی ٦رفتاری را به روان درمانی بین فردی ترجیح می دهند .
A large group of women is likely to experience depression during the childbearing years and these invalidate unconditional welfare myth in pregnancy. Prevalence of depression during pregnancy is approximately 7/4%، in the first trimester 12/8% during the second trimester and finally 12% in the third trimester. Different Pharmacological and non-pharmacological treatments have been provided، but the overall acceptability of antidepressants among this group is low. Several studies have suggested that CBT and IPT، which were compared their effectiveness in this research. The study population comprised all pregnant women that came to Reproductive Health Research Center of Vali-Asr. In order to sample selection، available sampling method was used. Then 24 participants randomly selected and randomly assigned into two groups with 12 members (CBT-G and IPT-G). Both Groups in 8 sessions were run weekly. To collect data Demographic inventory and Beck Depression Inventory (BDI) were used. Numerous studies have proven its reliability and validity. Analysis of variance (ANCOVA) was used to analyze the data.Statistical analysis of ANCOVA to test the hypothesis that the value of F calculated for groups (42/14 = F) with degrees of freedom (18 and 1=df)، the critical value of F at a significance level of 0/05 is larger. Thus، the lower scores of post-test of CBT group means compared to that IPT group، can be concluded that CBT reduced depression of participants more than IPT.
Review and comparison with results of other studies، the findings of this study suggest that CBT can be generally as preferred treatment for depressed pregnant women to use. Reasons such as having well-structure، short-term period، objective goals، high adaptability to a variety of health and educational populations، task-based، and increasing individual control over their mood swings are among the factors that make cognitive behavioral therapy (CBT) a preferred to interpersonal psychotherapy.
خلاصه ماشینی:
"مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با روان درمانی بین فردی در کاهش افسردگی غیربالینی زنان باردار علی قره داغی ١ عبدالله شفیع آبادی ٢ بتول حسین رشیدی ٣ کیومرث فرحبخش ٤ معصومه اسمعیلی ٥ چکیده تعداد زیادی از زنان در طول سالهای زایمان گرفتار تجربه افسردگی می شوند و این موضوع بر اسطوره بهزیستی بی قید و شرط دوران بارداری خط بطلان می کشد.
بر این اساس هدف پژوهش عبارت است از مقایسه اثربخشی درمان شناختی ‐ رفتاری (CBT) و روان درمانی بین فردی (IPT) در کاهش میزان افسردگی زنان باردار.
درمان شناختی ‐رفتاری که هدف اولیه آن عبارت است از تغییر دادن نحوه اندیشیدن مادر درباره خودش ، فرزندش ، و بارداری اش ؛ و روان درمانی بین فردی که بر انتقال نقش ، نارسایی های موجود در تعاملات بین فردی ، سوگ ، مشاجرات بین فردی و اختلاف نقش تمرکز می کند، مداخلات موثری برای زنان باردار شناخته شده اند (وایزمن ۱۰، مارکویتز۱۱، کلرمن ۱۲، ۲۰۰۷، ترجمه محمدخانی و زمستانی ، ۱۳۸۸؛ براندون ۱۳ و فریمن ۱۴، ۲۰۱۱؛ بارت و هندریک ، ۲۰۰۵).
بحث و نتیجه گیری یافته های این پژوهش نشان می دهد که درمان شناختی رفتاری کاهش معنی داری نسبت به روان درمانی بین فردی در نمرات افسردگی زنان در دوران بارداری دارد.
یکی از دلایل برتری درمان شناختی رفتاری بر روان درمانی بین فردی در کاهش نمرات افسردگی این پژوهش می تواند این باشد که BDI در اصل برای پایش پیشرفت درمان شناختی رفتاری افسردگی به وجود آمد ولی به صورت گـسترده در محیط های بالینی و پژوهش ها استفاده 1- Bledsoe 2- Grut 3- Appleby 4- Warner 5- Whitton 6- Faragher 132 می شود (لی ۱ و همکاران ، ۲۰۰۴)."