چکیده:
پژوهش حاضر به بررسی رابط ه مولفه های سرمایه اجتماعی و نگرش عمومی به پلیس در بین شهروندان بالای هفده سال ساکن شهر تهران می پردازد. روش تحقیق کمی و نوع تحقیق پیمایشی می باشد. جمع آوری داده های تحقیق نیز با استفاده از پرسشنامه خودساخته انجام گرفته است . جامعه آماری تحقیق افراد بالای هفده سال ساکن شهر تهران در سال ٩٣ است که بالغ بر ٦٠٠٠٠٠٠ نفر می باشد که با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران از این تعداد ٣٨٤ نفر به عنوان حجم نمونه محاسبه و با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای توام با تصادفی ساده انتخاب شده است . همچنین تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و استنباط ی محیط نرم افزار spss بهویژه ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره صورت گرفته است . نتایج آزمون پیرسون نشان می دهد که بین متغیر وابسته این پژوهش ( نگرش عمومی به پلیس ) و متغیرهای مستقل (مولفه های سرمایه اجتماعی ) همبستگی معناداری وجود دارد. علاوه بر این شواهد نشان میدهد که ضریب همبستگی نگرش عمومی به پلیس با ترکیب خط ی عوامل مذکور به اندازه ٨٥ درصد است و نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره یافته های تحقیق نیز نشان می دهد که متغیرهای امنیت اجتماعی و اعتماد اجتماعی بیشترین تاثیر را بر متغیر وابسته گذاشته اند.
خلاصه ماشینی:
"نتایج آزمون پیرسون نشان می دهد که بین متغیر وابسته این پژوهش ( نگرش عمومی به پلیس ) و متغیرهای مستقل (مولفه های سرمایه اجتماعی ) همبستگی معناداری وجود دارد.
علاوه بر این شواهد نشان میدهد که ضریب همبستگی نگرش عمومی به پلیس با ترکیب خط ی عوامل مذکور به اندازه ٨٥ درصد است و نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره یافته های تحقیق نیز نشان می دهد که متغیرهای امنیت اجتماعی و اعتماد اجتماعی بیشترین تاثیر را بر متغیر وابسته گذاشته اند.
همچنین بیات و بهرامی در پژوهش دیگری در پی شناخت و تبیین عوامل جامعه شناختی موثر بر نحوه نگرش به عملکرد نیروی انتظامی در شهر تهران بودند؛ نمونه مورد مطالعه در این تحقیق چهارصد نفر از شهروندان بالای هجده سال ساکن در شهر تهران بود که به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده بودند؛ نتایج به دست آمده از آزمونهای آماری حاکی از آن است که از میان سه متغیر مستقل رضایت مندی، اعتماد و احساس امنیت ، متغیرهای رضایت مندی و احساس امنیت بر نحوه نگرش به عملکرد نیروی انتظامی تاثیر معنادار و مثبت دارند و رابطه متغیر اعتماد و نگرش رابطه ای معنادار نیست (بیات و بهرامی، ١٣٨٨)."