چکیده:
اندیشه رؤیت خداوند، در تعالیم ابن تیمیه که از شاگردان مکتب احمـد بـن حنبـل شمرده می شود، بسیار پررنگ است . استناد وی بـه ظـاهرگرایی در صـفات خبـری خداوند او را به اعتقاد به جسمانیت و مکان مندی خـدا سـوق داده اسـت . هرچنـد ابن تیمیه خود را از پیروان سلف می داند، معتقد است در کلام سلف ، سخنی مبنـی بر جسمانیت یا عدم جسمانیت خداوند ذکر نشده است ؛ درحالی کـه بـا اسـتناد بـه سخنان امام علی ع در متون اولیـه اهـل سـنت کـه او نیـز در شـمار سـلف امـت رسول خدای ص است و ابن تیمیه خود را موظف به تبعیت از آنان می داند، رؤیـت ، جسمانیت و مکان مندی خداوند به کلی نفی شده است .
The thought of seeing God is very bold in Ibn Tamiyyahs teachings who is considered an apprentice of Ahmad Ibn Hanbals School. His citation to superficialism about Gods stative traits has led him to believe in corporeality and spatiality of God. Although Ibn Taymiyyah sees himself from the followers of Self، he believes that nothing is mentioned about corporeality or lack of corporeality of God while by citing Imam Alis words in Sunnis initial texts who is considered to be among the Self of the Prophet Mohammads Ummah and te fact that Ibn Taymiyyah sees himself obliged to follow them، the issue of seeing، corporeality and spatiality of God are totally rejected.
خلاصه ماشینی:
"۱۰۱) هرچند یکی از مهم ترین منـابع در رد نظر ابن تیمیه ، قرآن کریم است که در این مجال ، قصد نداریم به آن بپردازیم ، درباره استناد به سـخن او که «حتی در گفتار احدی از سلف امت و بزرگانشان ، نیامده است که خداوند جسم نیسـت »، ایـن پرسـش بـه ذهن خطور می کند که آیا امام علی ع در زمره سلف امت قرار نمی گیرد؟ آیا با بودن امام در میان صحابه که بنابر عقیده ابن تیمیه ، فهم آنان از دین ، به دلیـل قرابتشـان بـا رسـول خـداص از سـایر امـت بیشـتر اسـت ، تناقض گویی در گفتار او به چشم نمی خورد؟ البته باید افزود که به دلیل تمایز آشکار بین اندیشه های امام ـ که بر مبنای تعقل در قـرآن اسـتوار اسـت ـ با افکار ابن تیمیه ـ که به ظاهر نص گرایش دارد ـ او تمایلی ندارد که امام را در زمره سلفیان معرفی نمایـد و هرچند ایشان در میان صحابه رسول خداص قرار دارد، در منطق ابن تیمیه ، همین اختلاف عقیده ، امام را از زمره سلف خارج می نماید.
با توجه به گفتار امام در رد جسمانیت و مکان مندی خدا، می توان سخن ابن تیمیه را باطل دانست کـه گفـت : در سخن سلف امت و ائمه شان ، گفتاری درباره جسمانیت خداوند نیامده است ؛ بنابراین چون خداوند در کلام امـام از ویژگی های مادی مبرا است ، به تبع آن ، از دیده شدن نیز مبرا می باشد؛ زیرا با اتکا به دلیل عقلی ، اگر خداوند با چشم ظاهر قابل رؤیت باشد، لازم می آید که او یا در مقابل و پیش روی بیننده باشـد یـا در حکـم مقابـل ؛ یعنـی همانند صورت در آینه که به منزله مقابل است ."