چکیده:
مقدمه و هدف : تهذیب اخلاق ، توجه به مبدا و دقت در هدف داری در خلقت موجودات و از جمله انسان ، در سرلوحه فعالیت های مرتبط با تحقیق ، تعلیم و تعلم عرفا، شعرا، ادبا و دانشمندان افتخارآفرین میهنمان قرار داشته و رکن اصلی موفقیت ها و افتخار آفرینیهای آنان را تشکیل میداده و آنان نیز در مطالعات و پژوهش های خود، تمامی پدیده های گیتی را با دید اعتقادی و هدفدار، ارزیابی نموده نهال قامت رعنای آفریدگار قادر متعال را در ذره ذره جامدات و قطره قطره مایعات و لحظه لحظه اوقات مشاهده و بلکه با تمام وجود خود لمس مینموده از مطالعه نمودهای هستی، لذت میبرده ، توفیق آگاهیهای بیشتر و کشف حقایق و دقایق جاری را از خالق بیمانند، طلب میکرده اند و جای هیچگونه تعجبی نیست که این ارتباط ، متقابل بوده خداوند نیز طبق قولی که به رهجویان راه حقیقت داده است ، طرق دستیابی به رموز هستی را به آنان تعلیم میداده و ثمره این ارتباطات دوطرفه و با شکوه مکتب انسان ساز اسلام ، چیزی جز رشد و ارتقای امثال ابن سینا، رازی، فردوسی.... و جرجانی در هزاره دوم میلادی نبوده است و بنابراین هدف از انجام این پژوهش ، جستجوی سبک نگارش منابع اصلی طب سنتی، میباشد. روش مطالعه : به منظور افزایش دقت مطالعه ، پس از رایانه ای کردن منابع
خلاصه ماشینی:
"). تا ما انسان هایی که مشغول کسب علم و هنر مهندسی دستگاهی هستیم که به دست توانای خداوند قادر متعال آفریده شده است ، در لحظه لحظه زندگیمان و در کلمه به کلمه مطالعاتمان و کلیه مراحل پژوهش هایمان در پیشگاه کبریایی او چهره مبارک خالق را بنگریم و هم به سوی او قدم برداشته به تعبیر امام خمینی (ره ) عالم را محضر خدا بدانیم تا ما را لایق بداند و طبق قولی که در کتاب آسمانیش داده است ، راه های مخصوص موفقیت های بزرگ را همان گونه که به ابن سینا، رازی و سایر دانشمندان موحد، آموخته است ، به نسل فعلی پزشکی و بهداشت ایران که فرزندان آن بزرگواران میباشند نیز بیاموزد١ و توفیق پیمودن راه علم همراه با معنویت و ایمان را مرحمت فرماید٢؛ بنابراین هدف از انجام این پژوهش ، بررسی منابع اصلی طب سنتی و جستجوی سبک نگارشی رازی، اهوازی، ابن سینا، جرجانی و امثال آنان بوده است ، تا بلکه بدین وسیله بتوانیم ردپایی از ارتباط معنویت و سلامت و یا دین و سلامت که در حال حاضر به فراموشی سپرده شده است ولی به عنوان یکی از نیازهای بهداشتی به وسیله سازمان جهانی بهداشت مورد تأکید قرار گرفته است (آستون و جاکوب ، ٢٠٠٥م ."