چکیده:
هر قدر که شرکتهای بیشتری پا به عرصه بازارهای بین المللی میگذارند،موضوع حیطه و دامنه مناسب فعالیت در بازارهای بین المللی از اهمیت بیشتری برخوردار میشود.به طور کلی دو راهبرد بدیل برای شرکتهای بازرگانی که تلاش میکنند عملیات بازرگانی خود را در بازارهای خارجی مختلف توسعه دهند وجود دارد:تمرکز بازار و تنوع(گسترش)بازار.هر چند که محققان سهم هر یک از این دو راهبرد را در عملکرد صادراتی شرکتها مورد ارزیابی قرار دادهاند،لیکن یافتههای تحقیقات انجام شده چندان سازگار با هم نبوده و بعضا میان آنها تعارض وجود دارد.هدف اصلی این مقاله بررسی و مرور برخی تحقیقات انجام شده در این زمینه و جمعبندی نتایج آنهاست.جمعبندی یافتههای تحقیقات انجام شده حاکی از این است که نمیتوان یکی از دو راهبرد بدیل پیش گفته را به عنوان راهبرد مناسب برای شرکتهای صادراتی معرفی کرد.انتخاب راهبرد مناسب بستگی به عوامل موقعیتی مختلف داخلی و خارجی دارد که پارهای از آنها در این مقاله مورد مطالعه قرار گرفتهاند.
خلاصه ماشینی:
"این مقاله درصدد است که با مرور تحقیقات انجام شده در زمینه راهبردهای توسعه بازار صادراتی و جمعبندی نتایج حاصل از آنها به اهداف زیر دست یابد: 1-ارزیابی تأثیر راهبردهای تمرکز بازار و تنوع بازار بر عملکرد صادراتی شرکتها؛ 2-ارزیابی تفاوتهای بالقوه در رفتار شرکتهایی که راهبرد تمرکز بازار صادراتی را انتخاب میکنند و شرکتهایی که راهبرد تنوع یا گسترش بازار صادراتی را بر میگزینند؛ 3-ارائه پیشنهادهایی بر اساس یافتههای تحقیقات انجام شده برای انجام تحقیقات آتی و بهبود عملکرد صادراتی شرکتها.
رویکرد مبتنی بر ارزیابی تفاوتهای بالقوه در سیما و رفتار شرکتهایی که راهبردهای مختلفی برای توسعه بازار صادراتی خود به کار میگیرند نیز از لحاظ تئوریک بر همین مبنا قابل توجیه است که تفاوت معنیداری از لحاظ اغلب ابعاد عملکرد صادراتی میان دو راهبرد در تحقیقات انجام شده،خصوصا تحقیق''''لی و یانگ‘‘ Lee Yang,1990) )،مشاهده نشده است.
در این میان خصوصا ماهیت اهداف صادراتی، بالاخص اهداف فروش و سودآوری،و اهمیت آنها در کسب اهداف بازرگانی،انتظارات مدیریت از سطح عملکرد صادراتی،بالاخص انتظارات مدیریت از سهم بازار،بازدیدهای مکرر از بازاریاهای صادراتی،و استفاده از تحقیقات بازاریابی صادراتی به عنوان عوامل متمایزکننده راهبرد توسعه بازار صادراتی مورد تأیید قرار گرفتهاند.
در تحقیق انجام شده توسط کاتسیکیاس ولئونیدو(1996 Katsikaes Leonidou, )نقش فشار بازار داخلی و سیاست صادراتی ملی به عنوان دو محرک صادراتی مؤثر بر رفتار صادراتی شرکتها و انتخاب راهبرد توسعه بازار مورد تأیید قرار گرفته است.
نتیجهگیری و ارائه پیشنهادها با جمعبندی نتایج تحقیقاتی که در این مقاله مورد بحث قرار گرفت،به این نتیجه میرسیم که: اولا،نمیتوان هیچ یک از دو راهبرد بدیل توسعه بازار صادراتی (بهتصویرصفحهمراجعهشود) جدول 1 تفاوت در سیما و رفتار شرکتهای صادراتی با راهبردهای توسعه بازار مختلف را به عنوان راهبردی که به عملکرد صادراتی بالاتر منجر میشود معرفی کرد."