چکیده:
هدف از این تحقیق، تعیین اثر تمرین استقامتی - قدرتی روی سطح افسردگی و غلظت فنیل آلانین سرم دانشجویان با افسردگی متوسط بود. با استفاده از پرسشنامه افسردگی یک 40 نفر از دانشجویان با افسردگی متوسط با میانگین سنی 0.96+21 و قد 6.5+ سال176 سانتی متر و وزن 8.9+69 کیلوگرم و توان هوازی .... میلی لیتر بر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه انتخاب و به طور تصادفی در یکی از چهار گروه تحقیق ( کنترل، تمرین استقامتی، تمرین قدرتی، استقامتی- قدرتی) تقسیم گردیدند. در ابتدا از آزمودنی ها آزمایش خون به عمل آمده سپس سه پروتکل تمرینی برای گروه تمرین استقامتی (30 دقیقه دویدن با 70% ضربان قلب ذخیره) برای گروه تمرین قدرتی (30 دقیقه تمرین با وزنه با 70% حداکثر قدرت عضله)، برای گروه استقامتی – قدرتی(15 دقیقه دویدن + 15 دقیقه تمرین با وزنه با شدت مشابه گروه 1و2) به مدت 8 هفته و هر هفته سه روز به اجرا درآمد. در انتهای هفته هشتم متغیرهای تحقیق مجددا اندازه گیری و با استفاده از تجزیه تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحیل قرار گرفت.
یافته ها تحقیق کاهش مشابهی را در سطح افسردگی سه گروه تجربی نشان داد.
ولیکن غلظت فنیل آلانین در چهار گروه تفاوت معنی داری نشان نداد. بنابراین نتایج تحقیق نشان داد که اثر ورزش قدرتی، استقامتی و ترکیبی بر کاهش افسردگی مشابه است و این تاثیر مستقل از تغییر اسید آمینه فنیل آلانین است.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به پژوهشهای انجام شده روی افسردگی و درمان آن با ورزش چنین استنباط میگردد که بررسیهای لازم در مورد اثر تعاملی تمرین استقامتی و قدرتی بر میزان کاهش افسردگی و همچنین توجه به عملکرد زیست شیمیایی مغزی به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است، بر این اساس هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تعاملی تمرین استقامتی-مقاومتی بر میزان افسردگی و غلظت فنیل آلانین سرم دانشجویان با افسردگی متوسط میباشد.
جدول 3-نمرات افسردگی در چهار گروه قبل و بعد از اعمال متغیرهای مستقل (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 4-غلظت فنیل آلانین در سرم هر گروه قبل و بعد از اعمال متغیرهای مستقل (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 5-میزان توان هوازی هر گروه قبل و بعد از اعمال متغیرهای مستقل (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 6-میزان قدرت عضلانی هر گروه قبل و پس از اعمال متغیرهای مستقل (به تصویر صفحه مراجعه شود) نتایج تجزیه و تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت معنیداری 05/0> P در سطح افسردگی بین چهار گروه وجود دارد،آزمون تعقیبی دانکن نشان داد که این تفاوت بین گروه تجربی است و بین سه گروه تجربی تفاوت معنیدار مشاهده نشد.
یافتههای مربوط به اثر تمرینات قدرتی بر روی سطح افسردگی نشان میدهد تمرینات قدرتی علاوه بر کاهش و درمان افسردگی موجب چیرهدستی در انجام یک مهارت و یا افزایش احساس خود توانمندی را به عنوان مکانیسم احتمالی تغییرات حاصل از ورزش معرفی میکند(12) تمرین استقامتی موجب کاهش معنیداری در سطح افسردگی دانشجویان افسرده شد و موجب افزایش توان جسمی و خلقی آنان شده است که یافتههای مورگان و همکاران(1982)،دوین و همکاران(1983)،مک کانن و همکاراان(1981)،مارتینسن و همکاران(1985)،سابلی و همکاران(1984)،مارتینسن و همکاران(1985)، سابلی(1986)،ماتیوس و همکاران(1989)،کریگهد(1991)هافمن(2000)بیلیت و همکاران(2001) همخوانی دارد."