چکیده:
نیروهای متخصص و فرهیخته کشور نقش و اهمیت ویژهای در توسعه جامعه دارند که بر هیچ کس پوشیده نیست. زیرا از این طریق بر ابعاد توسعه از جمله معرفی و استفاده از دانش و فن آوری، فرهنگ و هویت افراد جامعه، اقتصاد و گسترش روابط ملی و فراملی تاثیر عمیق میگذارند.فرهنگ حاکم بر زندگی شهری عصر حاضر بر سبکهای زندگی انسانها از جمله اعضای هئیت علمی دانشگاهها تاثیر گذاشته و در کنار نوع و ماهیت حرفه آنان، زمینه انجام کار یکنواخت و کم تحرک و دور شدن از زندگی طبیعی و پر تحرک، شرایط خاصی را فراهم آورده است که این امر میتواند همانند آحاد مختلف جامعه، این قشر تحصیل کرده و آگاه را نیز در معرض نارساییهای جسمی و روحی و در نتیجه کاهش کمیت و کیفیت کاری و بهره وری لازم قرار دهد.در این پژوهش سعی شده سلامت عمومی اعضای هئیت علمی فعال و غیر فعال حرکتی دانشگاههای ایران مورد مطالعه و مقایسه قرار گیرد.نمونههای آماری این پژوهش را 250 نفر عضو هئیت علمی دانشگاههای کشور تشکیل میدهند که با روش تصادفی انتخاب و در دو گروه فعال و غیر فعال حرکت مقایسه شدند.پرسش نامه سلامت عمومی(28{L QHG L})بعنوان ابراز تحقیق استفاده گردید.آزمون فرضیههای تحقیق نشان داد که بین سلامت عمومی اعضای هئیت علمی فعال و غیر فعال حرکتی دانشگاهها تفاوت معناداری وجود نداشت(p<0/05).مقایسه و تجریه تحلیل سلامت عمومی و ویژگیهای فردی آزمودنیها نیز حاکی از آن بود که بین نمونههای تحقیق از نظر جنسیت، تأهل، میزان تحصیلات و مرتبه علمی تفاوت معنی دار وجود داشت.نمونههای زن در این تحقیق وضعیت سلامت عمومی بهتری نسبت به مردها داشتند و هم چنین آزمودنیهای متأهل نسبت به مجردها از وضعیت سلامت عمومی مناسبتری برخوردار بودند.در مقایسه بین سلامت عمومی دارندگان مدارک تحصیلی مختلف و مرتبههای علمی آزمودنیها نیز مشخص گردید که دارندگان مدرک تحصیلی کارشناسی و مرتبه علمی مربی آموزشیار نسبت به دیگر نمونههای تحقیق دارای سلامت عمومی بهتری بودند.همچنین بررسی وضعیت فعالیتهای حرکتی آزمودنیها در یک سال گذشته نشان داد که تعداد 193 نفر از آنان فعال و 51 نفر دیگر غیر فعال بودند.(p<0/05)
خلاصه ماشینی:
"میتواند شرایط را برای کاهش سلامت عمومی آحاد مختلف جامعه از جمله اعضای هیئت علمی دانشگاه نیز موسوی(1380)در رساله دکترای خود با بررسی تأثیر ورزش بر فشار روانی کارمندان و اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی منطقه سه کشور، بیان میکند که 60%درصد اعضای هیئت علمی مرد و 59%درصد هیئت علمی زن دارای زندگی و کار کم تحرکی از حیث بدنی و حرکتی بودند بروجردی(1382)در یافتههای تحقیق خود نشان میدهد که: میزان سلامت عمومی تربیت بدنی دانشگاههای کشور از حد متوسط کمتر بوده و در کلیه موارد، زنان نسبت به مردان از سلامت جسمانی ضعیفتری برخوردار بودند(5)فراهم آورد.
اما آنچه کمتر مورد کنکاش و مطالعه قرار گرفته است مقایسه سلامت عمومی اعضای هیئت علمی دانشگاهها میباشد که دارای دو شیوه زندگی فعال و غیر فعال از نظر حرکتی و بدنی میباشند.
که علت این امر در تحقیقات مذکور عدم اختصاص امکانات و ساعات مناسب برای اعضای هیئت علمی دانشگاه بیان شده است که در این رابطه به مدیران و برنامه ریزان ورزش و تربیت بدنی دانشگاهها توصیه میشود تا شرایط خاص اساتید در زمان بندی برنامههای اماکن ورزشی مد نظر قرار گیرد.
از نتایج تحقیق چنین استنباط میشود که نمونههای آماری کارشناسی و مربی آموزشیار نسبت به کارشناسی ارشد و دکتری از شرایط بهتری از حیث سلامت عمومی برخوردار بودند و این امر شاید به دلیل آن است که گروه مذکور کمتر با تدریس در دورههای تحصیلات تکمیلی و به تبع آن هدایت و راهنمایی پایان نامهها و رسالههای دانشجویان درگیر بوده و به لحاظ مشغله کمتر پژوهشی و جنبی از آسایش و آرامش و در نتیجه سلامت بیشتر روانی و جسمانی برخوردار بودند."