چکیده:
این مطالعه با هدف بررسی عامل های موثر بر سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و تعیین کشش سرمایه گذاری نسبت به عامل های موثر بر آن در دوره ی زمانی 1356 -1384 انجام شد . در این راستا از الگوی خود رگرسیونی با وقفه های توزیعی گسترده (ARDL) استفاده گردید . نتایج بیانگر آن است که در بلند مدت و کوتاه مدت موجودی سرمایه در بخش کشاورزی و تسهیلات اعطایی بانک ها به بخش کشاورزی تاثیری مثبت و معنی دار بر سرمایه گذاری در بخش کشاورزی دارند ، اما متغیرهای ارزش افزوده ی بخش کشاورزی و نرخ بهره ی واقعی بر سرمایه گذاری در بخش کشاورزی اثری معنی دار نداشته و یافته های بررسی نشان داد که تاثیر سیاست های سرمایه گذاری در بخش کشاورزی پس از گذشت یک سال و چهار ماه قابل مشاهده است . همچنین نتایج بدست آمده از برآورد کشش ها در بلند مدت و کوتاه مدت نشان داد که سرمایه گذاری در بخش کشاورزی بیشترین حساسیت را نسبت به اعتبارات تخصیص یافته به این بخش دارد.
The main objective of this study is to determine factors affecting investment in agricultural sector of Iranian economy. For this purpose ARDL method was used to determine investment elasticity of effective factors during 1977-2005.
Results indicated that capital stock and credit had positive and significant effect on agricultural investment in the long and short run. Agricultural added value and actual benefit rate were insignificant in the short and long term. Investment policies in agricultural sector would show their effect in 16 months. In addition، the results indicated that investment elasticity to agricultural credit was high in the long and short-run.
خلاصه ماشینی:
"توسعه ی بخش کشاورزی نیز از راه افزایش سرمایه گذاری در امور زیربنایی این بخش جهت تخصیص بهینه ی منابع موجود و بالفعل کردن امکانات بالقوه ی بخش امکان پذیر است ، لذا هدف کلی این مطالعه بررسی عامل های موثر بر سرمایه گذاری در بخش کشاورزی ایران است که در این راستا به بررسی وجود رابطه ی بلندمدت بین سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و متغیرهای تاثیر گذار بر آن با استفاده از الگوی ARDL در چارچوب پسران و شین (١٩٩٥) و تعیین کشش سرمایه گذاری نسبت به عامل های موثر بر آن در دوره ی زمانی ٨٤-١٣٥٦ پرداخته می شود .
طی چهار سال نخست برنامه ی دوم توسعه ، نسبت اعتبارات عمرانی اختصاص یافته به بخش کشاورزی به کل اعتبارات عمرانی دولت همراه با روندی نزولی در حدود ٤/٥ درصد بوده است ، لذا با وجود این که سرمایه گذاری خصوصی در این بخش نیازمند سرمایه گذاری زیربنایی دولت در سد سازی ، اصلاح بذر ، شبکه ی آبرسانی و پژوهش است ، متأسفانه روند سرمایه گذاری دولتی کاهش داشت ( شاکری و موسوی ، ١٣٨٢) .
از جمله بر اساس نتایج مطالعه ی امینی و فلیحی (١٣٧٧) پیرامون عامل های موثر بر سرمایه گذاری در بخش کشاورزی ایران ، ضریب متغیر اعتبارات پرداختی برابر ٠/٤٦ و ضریب تصحیح خطای الگوی مطالعه آنها نیز ٠/٩٩ محاسبه شده است .
Estimates of aggregate function for demand for fortilisers and private investment in Indian agriculture.
Indian Journal of Agricultural Economics.
Indian Journal of Agricultural Economics."