چکیده:
«وحیانی بودن الفاظ قرآن» از جمله مباحثی است که بحث و گفتوگو پیرامون آن از سده های نخست اسلامی در میان اندیشمندان دینی رواج یافته و دیدگاههای متفاوتی دربارهی آن اظهار شده است.مقالهی حاضر ابتدا به بیان پنج فرض ممکن در این مساله پرداخته و سپس با طرح دو دیدگاه اصلی در موضوع بحث، ادّلهی موجود هر کدام را تبیین نموده است. نگارنده بر این باور است که مجموعهی دلیلهای اقامه شده برله دیدگاه نخست که علاوه بر وحیانی بودن معارف قرآن، به وحیانی بودن الفاظآن نیز اعتقاد دارد، به خوبی از عهدهی اثبات این دیدگاه برآمده و آنرا از هر گونه چالش جدّی از ناحیه دیدگاههای دیگر دور ساخته است، امّا دیدگاه دوم که مفاهیم و معارف بلند قرآن را از ناحیهی خداوند و الفاظ و ساختار ترکیبی جملات آنرا از شخص پیامبر(ص) می داند از پشتوانهی برهان و دلیل و قابل قبولی برخوردار نیست، از اینرو نمیتوان برآن تکیه کرد و در مسالهی مورد بحث آن را به دیدهی قبول تلّقی نمود.
خلاصه ماشینی:
"نگارنده بر این باور است که مجموعهی دلیلهای اقامه شده برله دیدگاه نخست که علاوه بر وحیانی بودن معارف قرآن، به وحیانی بودن الفاظآن نیز اعتقاد دارد، به خوبی از عهدهی اثبات این دیدگاه برآمده و آنرا از هر گونه چالش جدی از ناحیه دیدگاههای دیگر دور ساخته است، اما دیدگاه دوم که مفاهیم و معارف بلند قرآن را از ناحیهی خداوند و الفاظ و ساختار ترکیبی جملات آنرا از شخص پیامبر(ص) می داند از پشتوانهی برهان و دلیل و قابل قبولی برخوردار نیست، از اینرو نمیتوان برآن تکیه کرد و در مسألهی مورد بحث آن را به دیدهی قبول تلقی نمود.
1. معانی و الفاظ، هر دو از خداوند دیدگاه غالب در میان مسلمانان از آغازین روزهای آشنایی با وحی الهی تا کنون بر این اصل استوار بوده است که قرآن کریم با همهی معارف بلند و محتوای آسمانی خود در قالب واژهها، جملهها و ترکیبهای موجود بر پیامبر گرامی اسلام(ص)نازل شده است و پیامبر نیز به عنوان واسطه میان خالق هستی و آدمیان این پیام الهی را دریافت و بدون ذرهای کاستی و فزونی به انسانها ابلاغ کرده است.
با مطالعه و دقت در آیات بالا وآیات بسیاری که به معرفی و چگونگی نزول وحی بر پیامبر گرامی (ص) پرداختهاند تردیدی باقی نمیماند که الفاظ و ساختار ظاهری متن قرآن و اسلوب کلامی آن نیز همانند محتوای بلند و معارف درخشان آن نیز از سوی خداوند بزرگ بر سفیر وحی نازل شده و نقش فرشتهی وحی و پیامبر(ص) در این عرصه تنها نقش واسطه در دریافت و ابلاغ بوده است."