چکیده:
متن حاضر شرحی است بر صفات و ویژگی های شیعیان واقعی از نگاه حضرات معصومین علیهم السلام. به راستی چه معیار و ملاکی برای شناخت مومنان واقعی و دروغین وجود دارد. این گونه نیست که هرکس به خداوند اعتقاد دارد، مومن باشد و یا به سبب دوستی امیرمومنان علی علیه السلام؛ انسان شیعه آن حضرت محسوب نمی شود. گاهی می پنداریم که شیعه واقعی هستیم، اما با وارسی شیعیان واقعی در روایات و سیره اهل بیت علیهم السلام اثری از شیعیان واقعی در خود نمی یابیم. شیطان نیز از همین طریق انسان را فریب می دهد تا ما را سعادتمند و نیک فرجام قلمداد کند. اجمالا، شیعیان واقعی به نماز اول وقت پایبندند، مقید به حفظ اسرار اهل بیت علیهم السلام هستند و با برادران دینی مواسات نموده، نسبت به آنان نیکی می کنند.
خلاصه ماشینی:
"آنان چون دست خود را به خون فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام و یاران آن حضرت آغشته کردند، میان مسلمانان رسوا و خوار گشتند.
آنان به نام طرف داری از اهل بیت علیهم السلام و انتقام گرفتن از جنایت های بنی امیه در حق ایشان و حتی با اعلام اینکه ما از اهل بیت علیهم السلام و فرزندان عباس، عموی پیامبر صلی الله علیه و آله هستیم، توانستند بسیاری از شیعیان، ازجمله شیعیان خراسان به رهبری ابومسلم خراسانی را جذب کنند.
برخی از مخالفان وقتی می دیدند شیعیان مانند آنان نماز و دیگر مناسک دینی را به جای می آورند، دشمنی شان را با اهل بیت علیهم السلام آشکار نمی کردند و گاهی حتی اظهار ارادت می کردند.
جابربن عبدالله انصاری نقل می کند: وقتی امیرمؤمنان علی علیه السلام مژده فتح خیبر را برای رسول خدا صلی الله علیه و آله آورد، ایشان به امام علیه السلام فرمود: «لو لا أن تقول فیک طوائف من أمتی ما قالت النصاری للمسیح عیسی بن مریم لقلت فیک الیوم قولا لا تمر بملإ إلا أخذوا التراب من تحت رجلیک و من فضل طهورک یستشفوا به و لکن حسبک أن تکون منی و أنا منک ترثنی و أرثک و أنک منی بمنزلة هارون من موسی إلا أنه لا نبی بعدی» (صدوق، 1362، مجلس 21، ص 96)؛ اگر جماعتی از امتم درباره تو نمی گفتند، آنچه را نصارا درباره عیسی بن مریم گفتند، امروز درباره تو چیزی می گفتم که به هیچ جمعی گذر نکنی، مگر آنکه خاک زیر پایت و زیاده آب وضویت را برای شفا بردارند."