چکیده:
مسئله امامت و شبهات مربوط به آن، اختصاص به زمان، مکان و فرقه خاص ندارد، و به لحاظ ارتباط و نقش این موضوع با اعتقادات مسلمانان، شبهات و مباحث جدیدی مطرح می شود که لازم و ضروری است محققان در همه ادوار به آن بپردازند. اهداف این تحقیق، تبیین مفهوم امامت به معنای شیعی، با توجه به مفاد و شان نزول آیه انذار، برای شناخت میزان انطباق دیدگاه شیعه در این مسئله، با قرآن کریم بوده است. پاسخ به شبهات مربوط به امامت، عمدتا در بعد معناشناسی مفهوم کلمه ولی بوده، که تبیین آن براساس کتب تفسیری و تاریخی فریقین، از دیگر اهداف مهم پژوهش بوده است. به نظر می رسد، سرآغاز امامت شیعی، همان آغازین روزهای دعوت علنی و واقعه «دعوه العشیره» بوده است. همچنین حادثه غدیر در جهت اتمام حجت نهایی بر مسلمانان بوده و هیچ گونه تحلیلی غیر از معنای شیعی امامت، از حدیث غدیر دارای وجاهت علمی نخواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"ازاین رو، این تحقیق، درصدد پاسخ به این مسئله است که آیا تبیین بحث امامت تنها در حادثه غدیر و نزول آیه ابلاغ و سپس نزول آیه اکمال بوده یا اینکه در اولین دعوت علنی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و بر اساس آیه انذار تبیین شده است؟ و آیه انذار از حیث محتوا و مفادی که روایات و کتب تاریخی در مورد آن آورده اند، چه کمکی به حل شبهات مخالفان در مورد حدیث غدیر می تواند داشته باشد؟ و نکته دیگر آنکه چه رابطه ای بین آیه انذار و آیات مربوط به حادثه غدیر خم وجود دارد؟ جنبه نوآوری این مقاله، تبیین بحث سرآغاز امامت به معنای شیعی در قرآن و روایات و کتب تاریخی بر محوریت آیه انذار، و پاسخ به شبهات مخالفان در باب حدیث غدیر، بر اساس مفاد روایات و کتب تاریخی ذیل آیه انذار می باشد.
3. این حدیث به دلیل «فصمت حتی جاءنی جبریل فقال یا محمد إنک إن لم تفعل ما أمرت به یعذبک ربک» که در نقل اکثر علمای شیعه و برخی از علمای اهل تسنن آمده، بیانگر آن است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به امر و فرمان الهی، انتخاب جانشین نموده است؛ و وعده به عذاب در صورت عدم انذار و انتخاب جانشین، نشانه اهمیت فوق العاده بحث امامت است."