چکیده:
در قسمت فضایل حسنین (ع) کتاب «مستدرک علی الصحیحین» حاکم نیشابوری، مناظرهای میان حجآج بن یوسف و یحییبن یعمر نقل شده است که در آن حجّاج ضمن طرح شبههای، انتساب مستقیم امام حسین (ع) را به پیامبر (ص) و ذرّیه بودن ایشان نفی نمود. این شبهه بلافاصله با پاسخ مستدل قرآنی یحییبن یعمر مواجه شد. پرسش این است که یحییبن یعمر در اثبات ذرّیه بودن امام حسین(ع) به چه آیه یا آیاتی استناد نمود؟ این مقاله در صدد است با استناد به آیات و روایات و با اتّخاذ روش توصیفی- تحلیلی، به شبهه عدم انتساب مستقیم امام حسین (ع) به پیامبر (ص)پاسخ گوید. بررسیها نشان میدهد: ذرّیه بودن امام حسین (ع) در آیات 84 و 85 سوره انعام، 61 آلعمران و 23 نساء و روایاتی که رسول خدا (ص) از امام حسین (ع) بهعنوان فرزند خود یاد نمودهاند، قابل اثبات است.
خلاصه ماشینی:
ادله قرآنی و روایی ذریه بودن امام حسین (ع) بر پایه مناظره یحییبن یعمر با حجاجبن یوسف میثم خلیلی 1 دکتر جواد فرامرزی 2 (تاریخ دریافت30/1/1395،تاریخ پذیرش18/3/1395) چکیده در قسمت فضایل حسنین (ع) کتاب «مستدرک علی الصحیحین» حاکم نیشابوری، مناظرهای میان حجآج بن یوسف و یحییبن یعمر نقل شده است که در آن حجاج ضمن طرح شبههای، انتساب مستقیم امام حسین (ع) را به پیامبر (ص) و ذریه بودن ایشان نفی نمود.
طبق قاعده جری و تطبیق و عدم انحصار آیات قرآن کریم به زمان یا افرادی خاص، میتوان این موضوع را برای امام حسین (ع) نیز به اثبات رسانید و انتساب ایشان بهواسطه حضرت فاطمه (س) به رسول خدا (ص) را نیز دلیلی بر ذریه پیامبر (ص) بودن ایشان عنوان کرد.
طبرسی نیز قریب به این دیدگاه را در «مجمعالبیان» نقل میکند و مینویسد : «خداوند متعال عیسی را که پسر مریم است، از ذریه ابراهیم (ع) یا نوح (ع) شمرده است و از اینجا استفاده میشود که حسنین (ع) و اولادشان از ذریه پیامبر خدا هستند و حسن (ع) و حسین (ع) پسران پیامبرند.
فخر رازی نیز مناظره امام موسیبن جعفر (ع) در مجلس حجاج را که طی آن حضرت جهت اثبات ذریه بودن امام حسن (ع) و امام حسین (ع) به این آیات و همچنین آیه مباهله استدلال کردهاند؛ نقل نموده است.