چکیده:
غذا و تغذیه یکی از اساسیترین و مهمترین نیازهای جامعه بشری است و دسترسی و توانایی خرید آن در مرکز فعالیتهای انسانی قرار دارد. در این بین یکی از سیاستهایی که وضعیت تغذیه در جامعه شهری و روستایی را تحت تاثیر قرار داده است، هدفمندسازی یارانهها میباشد. یارانه به هر گونه پرداخت انتقالی به منظور حمایت از اقشار کم درآمد و بهبود توزیع درآمد اطلاق میشود. یارانه غذا در واقع به منظور پایین نگه داشتن هزینه زندگی برای برخی از خوردنیها، و یا افزایش قیمت تولید مزارع و رسیدن به خودکفایی در تولید غذا پرداخت میشود. هدف این مقاله نیز بررسی و مقایسه میزان مصرف موادغذایی مردم در شهر(بخش
خلاصه ماشینی:
"جدول(6): وضعیت ویژگیهای فردی پاسخگویان انحراف معیار میانگین متغیر 19/1 10/3 سن 48/0 35/1 جنس 842/0 03/2 خانوار منبع: (یافتههای تحقیق، 1392) جدول(7): توزیع پاسخگویان بر حسب سواد و دارایی نما فراوانی تجمعی درصد فراوانی متغیر دیپلم 1/5 1/5 بیسواد تحصیلات 0/13 9/7 ابتدایی 3/27 2/14 سیکل 1/56 9/28 دیپلم 9/77 7/21 فوق دیپلم 0/96 2/18 لیسانس 0/100 0/4 فوق لیسانس ماشین و خانه 7/21 7/21 خانه دارایی 8/43 1/22 ماشین 9/67 1/24 هردو 0/100 0/32 هیچکدام منبع: (یافتههای تحقیق، 1392) یافتههای تحلیلی وضعیت مصرف مواد غذایی مردم بخش شیبآب در قبل و بعد از هدفمندسازی یارانهها بررسی وضعیت مواد غذایی مردم در شهر و روستا با توجه به این هدفمندی مشخص ساخت که پرداخت یارانه نقدی به صورت ماهیانه باعث رضایت و خشنودی روستاییان شده است.
مشکلات و راهکارها ضعف سیستم کنترل و نظارت قوی و مستمر در بازار که نیاز به چنین سیستمی لازم میباشد؛ ارائه بن کالا برای مواد غذایی در کنار یارانه نقدی جهت تقویت مصرف مواد غذایی خانوارها در روستا و شهر؛ تعادل در مبلغ پرداخت یارانه نقدی و قیمتهای مواد غذایی در بازار؛ الگوی مصرف خانوارهای شهری و روستایی مورد مطالعه قرار گیرد و بر اساس آن سهم هزینهای که خانوار برای گروههای کالایی اختصاص میدهد، روشهای هدفمندی اصلاح گردد؛ درآمد حاصل از حذف یارانه انرژی و افزایش قیمت سوخت در جهت توسعه و تقویت مصرف مواد غذایی ضروری مردم شهر و روستا قرار گیرد؛ حمایت از بخش تولیدی در راستای کاهش هزینههای مواد غذایی خانوارها؛ افزایش شرکتهای تعاونی مواد غذایی در سطح شهر و روستاهای پژوهش حاضر."