چکیده:
هیچ متنی بدون پیام نیست. بعضی متنها پیامهای آشکار، بعضی دیگر پیامهای پنهان، و بعضی هر دو پیام آشکار و پنهان ر دارند. خوانندگان متن، برای فهم آن، آگاهانه یا ناخودآگاه آن را تحلیل میکنند. در خوانش متن سه حالت صورت میگیرد. گاهی مؤلف ملاک است؛ گاهی خود متن یعنی، مرگ مؤلف مطرح است؛ و گاهی خود خواننده ملاک اصلی است. در هر حال اتفاقی که رخ میدهد، تحلیل محتوای متن است. تحلیل محتوا، خواننده را به رمزگشایی متن سوق میدهد. روانکاوی، زبانشناسی، هرمنوتیک، جامعهشناسی هنر، جامعهشناسی ادبیات، و جامعهشناسی زبان از جمله دیدگاههای بررسی متن هستند که هریک نشانههایی را برای تحلیل متن در نظر میگیرند.
خلاصه ماشینی:
بـر خـلاف تعدادی از پژوهشگران که تحلیل محتوا را ابزاری در کنار ابزار دیگر روش کیفی مـی داننـد، در ایــن مقالــه ، بــر اســاس ســنت فرانســوی ، بــه خصــوص افکــار ژرژ لاپاســاد ٢(١٩٩١)و لاپلانتین ٣(٢٠٠٠)، تحلیل محتوا وسیله ای و ابزاری در خدمت مردم نگاری (پس از اینکه مـردم - نگار مراسم یا واقعة مورد مشاهده و گفت وگو با افـرادی را یادداشـت کـرد)، مصـاحبه (پس از آنکه متن مصاحبه بر روی کاغذ آمد)، مشاهده (پس از آنکه جزئیات سـیاهة مشـاهده بـر روی کاغذ ثبت شد)،و بررسی اسناد(نامه هاو سندهای رسمی یا آیین نامه هـا) کـه در اصـل نوشـتار هستند، یا حتی تحلیل فیلم (مستند یا هنری یا سینمایی ) تعریف شده است .
هدف مقالة حاضر، شناخت و معرفـی رویکردهـای مختلـف در ارتبـاط بـا مـتن و سـپس بررسی متن هایی است که پس از مصاحبه با زنان بر روی کاغذ پیاده و از منظر جامعـه شناسـی زبان ، به کمک اندیشة هرمنوتیک تحلیل محتوا شده اند.
در فلسفه و علوم اجتماعی معاصر، هرمنوتیک معنای دیگـری یافتـه و اشـاره به مطالعة فرآیندی دارد که افراد به وسیلة آن به معنی یک متن دست می یابند؛می تواند اشاره بـه یک سند(مانند کتاب راهنمای برنامة درسـی ) داشـته باشـد، امـا همچنـین مـی توانـد بـه آداب اجتماعی ، اسطوره های فرهنگی و هر چیز دیگری اشاره داشته باشد که حاوی پیامی اسـت کـه می توان آن را خواند»(گال ، ١١٠٠:١٣٨٦).