چکیده:
زمینه و هدف: در دانشگاه های نظامی، فرماندهان صف، مسئولیت آموزش و تربیت دانشجویان را به عهده دارند و به همین دلیل از تاثیرگذارترین عناصر در زندگی دانشجویان محسوب می شوند. این مقاله به مقایسه رضایت دانشجویان و عملکرد گروهان های دانشجویی در دو گروهانی می پردازد که یکی از آن ها دارای فرماندهی با سبک رهبری رابطه مدار و دیگری دارای فرماندهی با سبک رهبری وظیفه مدار است و قصد دارد بررسی نماید که کدامیک از این سبک های رهبری، می تواند رضایت بیشتر و عملکرد بالاتری را سبب شود.
روش: این تحقیق به صورت تجربی(شبه آزمایشگاهی) و به شکل مقایسه ای انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق را فرماندهان صف منتخب(11فرمانده)، دانشجویان آن ها(290 دانشجو)، فرماندهان مافوق، همکاران فرمانده و سرگروهبان های دانشجویی مرتبط(67 نفر) تشکیل داده که تقریبا تمامی آن ها مورد پرسش قرار گرفته و 220 دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شدند. از بین فرماندهان صف، با کمک پرسشنامه های معتبر، رابطه مدارترین و وظیفه مدارترین فرمانده صف انتخاب شده و در شرایط برابر، دانشجویان آن ها از نظر میزان رضایتمندی و عملکرد جمعی، مورد بررسی قرار گرفته اند؛ روایی پرسشنامه ها با نظر خبرگان و پایایی آن ها با آلفای کرونباخ(88/0) تایید گردید و داده ها با استفاده از آزمون تی دو جمله ای تحلیل شدند.
یافته ها و نتایج: تحلیل داده های جمع آوری شده نشان داد که گروهانی که دارای سبک رهبری رابطه مدار است در تمام شاخص های عملکردی شامل انضباط، اخلاق، حمیت قسمتی و موفقیت علمی، به طور معناداری امتیاز بالاتری دارد و در شاخص های رضایت از زندگی دانشجویی نیز این گروهان در رضایت از فرمانده، امتیاز بالاتری کسب نمود اما در رضایت از شرایط زندگی دانشجویی، تفاوت معنادار نبود. این نتایج به خوبی گویای این امر است که فرماندهان صف رابطه مدار، در جلب رضایت دانشجویان و به مراتب در دستیابی به عملکرد بالاتر، موفق تر هستند.
خلاصه ماشینی:
يافته ها و نتايج : تحليل داده هاي جمع آوري شده نشان داد که گروهاني که داراي سبک رهبري رابطه مدار است در تمام شاخص هاي عملکردي شامل انضباط ، اخلاق ، حميت قسمتي و موفقيت علمي ، به طور معناداري امتياز بالاتري دارد و در شاخص هاي رضايت از زندگي دانشجويي نيز اين گروهان در رضايت از فرمانده ، امتياز بالاتري کسب نمود اما در رضايت از شرايط زندگي دانشجويي ، تفاوت معنادار نبود.
اينکه آيا بازنگري در نظام ها، آيين نامه و دستورالعمل ها، در درون دانشگاه ، سازمان يا ستاد کل نيروهاي مسلح ، موضوع رسيدگي هست يا خير؟ موضوع تحقيق حاضر نيست ؛ چيزي که به طور کلي دغدغه اين تحقيق است اين است که ، در شرايطي که باور غالب فرماندهان صف اين است که بايد بر انجام وظيفه تمرکز نمود و نمي توان با دانشجويان صميمي شد، آيا واقعا فرماندهان وظيفه گرا، نتايج عملکردي بيشتري به دست مي آورند و دانشجويان راضي تري دارند؟ و در نتيجه آن ، با پذيرفتن وضع موجود و در شرايط فعلي ، آيا سبک رهبري فرماندهان صف مي تواند تا حدي از دشواري هاي دوران دانشجويي کم کند و رضايت بيشتر دانشجويان را در عين ارتقاي عملکرد جمعي ، در پي داشته باشد يا خير؟ ِ در واقع قبل از اين تحقيق ، نويسندگان تحقيقي انجام داده و به اين نتيجه رسيده اند که بين سبک رهبري فرماندهان صف و رضايت از زندگي دانشجويي و نيز عملکرد جمعي گروهان ها، همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد(هاشمي و سلطاني ، ١٣٩٢) در همين راستا اين تحقيق ، سعي دارد به طور شفاف تر و با دقت بيشتري يافته هاي تحقيق قبلي را مورد بررسي و آزمون قرار دهد و عملا دو گروهان را که داراي سبک هاي رهبري متفاوت هستند، به لحاظ دو متغير رضايت از زندگي دانشجويي و عملکرد جمعي مقايسه کند.