چکیده:
هدف پژوهش حاضر، بررسی رویکرد برنامه درسی غالب اعضای هیات علمی (تمرکزی، مصالحه جویانه و تمایزی) دانشگاه شاهد بوده است. روش پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی و از نوع پیمایشی و از ابزار، پرسشنامه محقق ساخته متناسب سازی شده، حسب دیدگاه سعد شاور ( (Sad Shawer, 2010استفاده شده است. از جامعه آماری اعضای هیات علمی دانشکدههای هشت گانه دانشگاه با حجم 279 نفر، نمونهها با روش نمونهگیری طبقهای تصادفی پس از محاسبه حجم جمعیت در زیرگروههای هشت دانشکده و دو گروه جنسی، تعداد 161 نفر نمونه برآورد شدند. روایی صوری و محتوایی ابزار مورد تایید صاحب نظران و پایایی آن نیز در آلفای کرونباخ 71/. بوده است. تحلیل آماری دادههای به کمک، شاخصهای: میانگین، انحراف معیار و نیز آزمون های استنباطی؛ «t تی تک متغیره و دو گروه مستقل»، «F تحلیل واریانس یک راهه»،« آزمون تعقیبی توکی» و فریدمن، انجام شده است. یافتهها نشان دادکه نوع ماهیت رشتههای علمی، میزان به روز بودن سرفصلهای آموزشی و نوع محتوای برنامه درسی دورههای آموزشی دکتری اجرا شده برای اعضای هیات علمی در فرایند تحصیلات آنها، بر شکل گیری رویکرد برنامه درسی غالب آنان، موثر واقع شده و در طیفی از؛ مراعات کننده دقیق سرفصلهای آموزشی (تمرکزی) تا فعال در عرصه برنامه ریزی درسی کلاسی دانشگاهی (تمایزی) قرار میگیرند.
خلاصه ماشینی:
یافتهها نشان دادکه نوع ماهیت رشتههای علمی، میزان به روز بودن سرفصلهای آموزشی و نوع محتوای برنامه درسی دورههای آموزشی دکتری اجرا شده برای اعضای هیأت علمی در فرایند تحصیلات آنها، بر شکل گیری رویکرد برنامه درسی غالب آنان، مؤثر واقع شده و در طیفی از؛ مراعات کننده دقیق سرفصلهای آموزشی (تمرکزی) تا فعال در عرصه برنامه ریزی درسی کلاسی دانشگاهی (تمایزی) قرار میگیرند.
Keywords: Shahed University faculty, curriculum approach, differentiation approach, focus approach, adaptation approach مقدمه برنامه درسی، جوهره هر نوع آموزش دانشگاهی است که در ترکیب با روشهای موثر تدریس، کارآمدی و اثربخشی نظام آموزش دانشگاهی را تضمین میکند و از اجزای مهم نظام آموزش عالی و دانشگاه محسوب میشود.
در نظام برنامه ریزی درسی متمرکز، تمام مراحل تهیه و تدوین هدف، سرفصل، محتوا، اجرا و ارزشیابی برنامههای درسی از قبل تعیین شده و کار اعضای هیأت علمی فقط اجرای برنامههای درسی مرکزی است (Goya & Izadi, 2003).
بررسی نتایج به دست آمده در خصوص سؤال سوم پژوهش حاکی از آن است که میزان استفاده اعضای هیأت علمی از رویکرد تمایزی در برنامه درسی خود، نسبت به سایر رویکردها، در حد وسط بوده است (اولویت دوم).
بررسی نتایج به دست آمده درباره سؤال چهارم پژوهش حاکی ازآن است که بین میزان استفاده اعضای هیأت علمی از سه رویکرد برنامه درسی مورد بررسی، تفاوت معنادار در ترتیب اولویت وجود دارد.