چکیده:
کشور آرژانتین در 4 مه 2006 پس از گذراندن مراحل مختلف قضایی و سیاسی برای حلوفصل اختلافهایش با اروگوئه پیرامون نقض تعهدات این کشور از معاهدۀ بین دو کشور موسوم به اساسنامۀ رودخانۀ اروگوئه 1975، دعوایی بر همین مبنا علیه اروگوئه در دیوان بینالمللی دادگستری اقامه کرد. نقضهای ادعایی حاوی نقض تعهدات شکلی و ماهوی از اساسنامۀ بین دو کشور و برخی از اصول حقوق بینالملل محیط زیست به سبب مخاطرات احتمالی ناشی از راهاندازی دو کارخانۀ خمیر کاغذ نزدیک رودخانۀ مرزی بود. پس از اعلام صلاحیت دیوان و شروع رسیدگی ماهوی که همراه با مجادلههای متعدد و ادعاها و دفاعیات و ارائۀ شواهد و دلایل گوناگون فنی و حقوقی بود، سرانجام، دیوان در 20 آوریل 2010 دومین رأی ترافعی محیط زیستی خود پس از قضیۀ سد - موضوع اختلاف کشورهای مجارستان و اسلواکی در 1997ـ را صادر کرد. دیوان در رأی صادره به مباحث مهمی مانند اصول حقوق بینالملل محیط زیست در قالب تأیید یا عرفی دانستن برخی از آنها مانند اصل پیشگیری و منع استفادۀ زیانآور از سرزمین و ارزیابی محیط زیستی به فراخور موضوع اشاره کرده است. در این رأی دیوان، اروگوئه را به نقض تعهدات شکلی مندرج در اساسنامه محکوم کرد و این کشور را در قبال نقض تعهدات ماهوی مسئول ندانست.
After trying some legal and political choices in order to settle the disputes with Uruguay about the treaty of 1975 Uruguay River statute، Argentina proceed against Uruguay before the ICJ. The allegations based on the procedural and substantial matters violations، set forth in the statute، and violation against some international environmental law principals which all of them related to potential risks arising from launching two paper mill located near the border river. After the time that the ICJ recognized its jurisdiction and initiating the trial and considering the petition، defenses and the evidences، finally، on 20th of March 2010، issued its second environmental judgment after the case of 1977، the dispute between Hungary and Slovakia. The court has mentioned many important matters of customary rules of international environmental law and some of its subjects such as prevention principals، environmental assessment and prevention of harmful activities. In this judgment، the court did not properly adjudge Uruguay’s violations of substantive obligation and adjudge Uruguay just for violations of procedural rules.
خلاصه ماشینی:
"درنتیجه ، با پذیرش صلاحیت اجباری دیوان بین المللی دادگستری درخصوص اختلاف های مربوط بـه تفسـیر یـا اجـرای معاهـده ١ و انتهـای مـادة ٢٦٠ اساسـنامۀ ٣١٩٧٥، دولت آرژانتین در ٤ می ٢٠٠٦ دعوایی را اقامه کرد که در آن ، ضمن اسـتناد بـه مـواد مختلفی از اساسنامه ، به معاهدات بین المللی زیست محیطـی در لـوای مجـوز اساسـنامۀ مـذکور اشاره ٤ و به اصول متعددی از حقوق بین الملل محیط زیست تمسک جسـت کـه امهـات آنهـا از جمله نقض تعهدات ماهوی و شکلی ناشی از اساسنامۀ ١٩٧٥ رودخانـه اروگوئـه اسـت .
درخصوص موضوع کنونی، این پرسش بـیپاسـخ بـاقی مـیمانـد و بایـد بررسـی شـود کـه آیـا کمیسیون مشترک اداری رودخانۀ CARU به عنوان نهادی برای ارزیابیهای زیسـت محیطـی و محلی برای تبادل اطلاعات زیست محیطی مربوط به طرح هـای طـرفین ، کـه دیـوان بارهـا ایـن اعتقاد خود را در رأی متذکر شده است ، میتواند در این پرونده یا در پرونده ها یا کمیسیون های مشترک مشابه در دیگر مناطق جهان میان کشورها همواره تأمین کنندة منافع زیسـت محیطـی در قالب اصول بین المللی زیست محیطی باشد یا اینکه ممکن است دسـتخوش بـده بسـتان هـای سیاسی قرار گیرد یا اهداف حقوق بین الملل محیط زیست را تأمین نکند؟ روشن است که رویـۀ آتی کشورها و توجه به مسائل زیست محیطی و سازوکارهای مختلف در بستر زمان ، این مسـئله را مشخص خواهد کرد و در حال حاضر نمیتوان پاسخ متقنی ارائه کرد."