چکیده:
پیش از این بر اساس اصول مدیریت کلاسیک، بین واحدهای گوناگون سازمان، تفکیک و تقسیم کار دقیقی صورت میگرفت؛ بهطوریکه هریک از واحدهای سازمان از جمله واحد منابع انسانی به صورت جزیرهای مشغول فعالیت بود. اکنون نه واحد منابع انسانی میتواند از توجه به راهبرد شرکت طفره رود و نه واحدهای صفی میتوانند از مسئولیت در قبال امور منابع انسانی شانه خالی کنند. هدف این پژوهش ارائه مدلی برای شراکت واحدهای متنوع سازمان برای اقدامات منابع انسانی است. برای طراحی این مدل از روش نظریهپردازی دادهبنیاد استفاده شد. در فراگرد اجرای پژوهش، ابتدا از طریق مشاهده مشارکتی دادههای موردنظر گردآوری شد و سپس این دادهها با ادبیات نوین مدیریت منابع انسانی تطبیق داده شد. دستاورد اصلی پژوهش، توسعه مدلی است که بر اساس آن، امور منابع انسانی باید با شراکت مدیران صف، مدیریت عالی، حرفهایهای منابع انسانی و خود کارکنان اداره شود که به این نحوه اداره کردن حاکمیت منابع انسانی اطلاق میشود. استفاده از چنین رویکردی جهت بقا و انطباق با شرایط نامطمئن برای سازمانهایی که در محیط پویا فعالیت میکنند, ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
خلاصه ماشینی:
"جریان نخست مربوط به تفویض عملیات منابع انسانی به مدیران صف است و جریان دوم به ادغام عملیات منابع انسانی با راهبردهای کسبوکار و ظهور رویکرد مدیریت راهبردی (استراتژیک) اشاره دارد (Maccraken & Wallace, 2000) پیش از این تحت تاثیر ایده تقسیم کار، بخش منابع انسانی فقط عهدهدار امور روزمره منابع انسانی بود و از نقشهای توسعهای و راهبردی منابع انسانی غفلت میکرد؛ ولی امروزه ایده تقسیم کار تجویزشده از سوی آدام اسمیت، فایول، وبر و دیگران مورد پرسش قرار گرفته و سازمانها رفتهرفته به سمت ادغام مجدد فعالیتهایشان پیش میروند.
پرسش کلی مورد بررسی این است که با چه سازوکارهایی میتوان به تعامل بخشهای مختلف سازمان برای طراحی و اجرای وظایف و کارکردهای منابع انسانی برای حفظ پویایی و انطباق با شرایط نوشونده محیطی دست یافت و نقش واحدهای مختلف در ایفای نقشهای منابع انسانی چیست؟ (رجوع شود به تصویر صفحه) نمودار 1: خلاصه مراحل اجرایی پژوهش، با استفاده از نظریه دادهبنیاد (بر اساس ذوالفقاریان و لطیفی، 1390) نمونهبرداری نظری: روش نمونهگیری نظری رایجترین روش نمونهگیری در این روش پژوهش است.
از این رو، دوره نگاه به واحدهای گوناگون سازمانی به صورت جزیرههای مستقل از هم، سپری شده است و واحدهای منابع انسانی باید با جلب مشارکت مدیران سایر بخشهای سازمان و خود کارکنان در اجرای وظایف و کارکردهای مدیریت منابع انسانی، به جای درگیر شدن مستقیم در امور اجرایی کارکنان، نقش تسهیلگری را در این جهت ایفا کنند و به فکر ایفای نقش راهبردی منابع انسانی باشند."