چکیده:
یکی از جرائمی که در جامعه امروزی با توجه به پیشرفت تکنولوژی، شیوع به سزایی دارد و چه بسا ضرر ناشی از آن به مراتب بیشتر از نوع سنتی از آن میباشد، افساد فی الارض در فضای مجازی است . حکم این نوع از افساد با توجه به نو ظهوربودن آن در میان فقها حتی در میان فقهای معاصر مورد بررسی قرار نگرفت . نگارندگان پس از ذکر بعضی از مصادیق افساد فی الارض اینترنتی و بررسی تفصیلی این مساله ، با اثبات تمام الموضوع بودن افساد فیالارض در آیه شریفه ٣٣ سوره مائده و نیز احراز جرم بودن افساد فی الارض اینترنتی به خاطر دلائلی همچون بنای عقلا و تنقیح مناط ، در نهایت با استناد به دلائل متقن یعنی تمسک به اطلاق آیه ٣٣ سوره مائده و روایات وارده در رابطه با افساد فی الارض و تنقیح مناط ، به این نتیجه می رسند که به خاطر وجود شانیت شرائط افساد مستوجب حد در افساد اینترنتی، مفسدین اینترنتی در صورتی که قصد افساد و اختلال در جامعه و بر هم زدن نظم آن شوند، حد افساد بر آنها اجرا خواهد شد.
Corruption on earth acting against national security in cyberspace shows significant prevalence as one of the crimes with the highest incidence in today’s society، due to technological advances which seems to be far more destructive than the traditional one. No verdict or sentence has been handed down among FOKAHA in this regard due to the novelty of the field. Examining the spreading corruption on the earth through generalizing it to the proper circumstances، the authors arrive at the conclusion that internet perpetrators، who corrupt in the earth، are required to be subjected to Haad punishments if they are committed to disruption of public safety by attributing to Surah Al-Ma'idah [verse 33] and narratives about corruption on the earth as well as tanqih al-manat.
خلاصه ماشینی:
"توجه به این نکته لازم است که بحث افساد فیالارض در کتب فقهی، اعم از کتب اهل سنت و شیعه ، ذیل مبحث محاربه مطرح شده است ، به گونه ای که اکثریت قریب به اتفاق فقهای اسلامی همان - طوری که روشن خواهد شد، افساد فی الارض را معادل محاربه میدانند(ماوردی، بیتا، ٢٤٦؛ موسوی گلپایگانی، ١٤١٢، ٣، ٣١٩) و بر حسب ظاهر در هیچ یک از کتب فقهی بحث مستقلی تحت عنوان افساد فی الارض آورده نشده است (موسوی گلپایگانی، ١٤١٢، ٣، ٣١٥) منتها همان طوری که در آینده روشن خواهد شد، با توجه به تمام الموضوع بودن مفسد فی الارض در آیه ٣٣ سوره مائده ، در نهایت مطابق با سخنان آیاتی از جمله حسینی شیرازی و آیت الله مکارم شیرازی و نوری همدانی، باید گفت که افساد فی الارض در اصطلاح هر نوع اعمالی است که عرفا از مصداق افساد شمرده شده و منشأ فساد گسترده ای در محیطی شود هر چند بدون توسل به اسلحه باشد مانند قاچاقچیان مواد مخدر و کسانی که مراکز فحشا را به طور گسترده ایجاد میکنند که در این صورت مجازات مذکور در آیه برای آنها جایز است (حسینی شیرازی، بیتا، ٦، ٨٢ ؛ مرکز تحقیقات فقهی، گنجینه آرای فقهی قضایی، کد سؤال .
در جواب از مناقشه فوق باید گفت : قائلین به نظریه دوم اگرچه در ابتدا متذکر آن شدند که محاربه و افساد دو عنوان مجزا می باشند، منتها باید دانست که در صدد اثبات این نکته نیستند که آیه در مقام بیان دو عنوان مجزا به صورت متباین است ، لذا اگر میان دو عنوان مذکور، تباین حتی تباین جزئی وجود داشت این اشکال چندان بی اساس نبود، اما هر گاه دو عنوان یاد شده محاربه و سعی فساد فی الارض ، اعم و اخص مطلق باشند و عطف هم در اینجا از باب عطف عام برخاص باشد به ناچار این مورد را نمیتوان از موارد جمع میان دو امر به شمار آورد بلکه از باب ذکر عام (که علت حقیقی حکم است ) بعد از ذکر یکی از مصادیق خاص آن خواهد بود."