خلاصه ماشینی:
روایتی از جامعهشناسی بینام نشست نقد کتاب جامعهشناسی مردممدار با حضور: دکتر عبدالعلی رضایی، جامعهشناس و پژوهشگر اجتماعی دکتر بهرنگ صدیقی، جامعهشناس و مترجم زهرا تشکر، جامعهشناس اشاره جامعهشناسی مردممدار وجهی از جامعهشناسی حوزۀ عمومی است که سعی دارد با مردم کار کند اما نهتنها دربارۀ گروههای اجتماعی خاص، بلکه بر آن است تا همۀ افراد یک جامعه را مشمول پژوهشهای خود کند.
در جهان انگلیسیزبان هم همانقدر چالش بر سر نامگذاری این حوزه وجود دارد که در دو سطح مطرح است؛ یک سطح اینکه اساسا چرا پابلیک و مردم؟ در این دوره و زمانه چهوقت پرداختن به مردم است؟ به قول مقاله هیل کالینز که تمرکزش بر مسئلۀ نامگذاری است، حالا که ایدۀ مردم از سکه افتاده، چرا باید یک روایتی از جامعهشناسی پا بگیرد که ادعا میکند من بر مدار مردم شکل گرفتهام، یا به تعابیر دیگر حالا که واژۀ مردم اینقدر خنثی شده، چهوقت پرداختن به مردم است!
تمایزاتی که در این بین وجود دارد یکی این است که جامعهشناسی مردممدار، خصلت ابزاری دارد و خوداندیش است، به آنچه خودش میکند فکر میکند، این سؤال را میپرسد که چرا پیمایش انجام میشود؟ و اگر این سؤال پرسیده میشود، اینکه این سؤال از سوی چهکسی مطرحشده، آیا علم متفاوت ایجاد میکند یا خیر؟ جامعهشناس مردممدار به این میاندیشد که سؤال چگونه طرح میشود و با چه نتیجهای پروسۀ کارجامعهشناسانه میشود.
بنابراین رویکرد به جامعهشناسی مردممدار یک فایدهاش همین است که جامعهشناسی بفهمد که معنی دارد؛ در آن اشتیاقی بهعنوان امری اجتماعی وجود دارد و دومین مسئله این است که بدانیم برای جامعه چه میتوان کرد.