چکیده:
مقدمه: توانایی انجام کا ر به معنای درجه ایی تعریف می شود که در آن فرد بر اسا س سطح سلامتی خود از نظر فیزیکی یا ذهنی قادر است با نیازهای شغلی خو د سا زگا ر شو د. این شاخص می تواند تحححت تاثیر عوامل متعدد فردی و شغلی قرار گیرد. مطالعه حاضر جهت تعیین مهح تحریحن عحوامحل محهح استرس زای شغلی و بررسی ارتباط آن ها با توانایی انجام کار در پرستاران صورت گرفت. مواد و روش ها: مطال عه مقطعی حاضر نتیجه برر سی 222 پرستار 22 تا 42 ساله شحالحل در بیمارستان های منتخب پلیس بود. استرس شغلی با استفاده از پرسشنامه ارزیابی استرس شغلی که برای کارکنان مراکز بهداشتی و درمانی طراحی شده و دارای 6 بعد بود، ارزیابی شد. توانایی انجام کار ه بحا استفاده از شاخص توانایی انجام کار اندازه گیری شد و نمرهی کلی آن با جمع امتیاز پاسخ های داده شده به هفت بعد محاسبه شد. یافته ها: 4357 % و 2653 % از پاسخ دهندگان ، سطح توانایی انجام کار خود را به ترتیب در سطوح خوب و عالی گزارش نمودند. بر اساس اظهارات فردی اعضای نمونه، کار بی ش از ححد، زنحدگحی شحغحلحی، بوروکراسی و محدودیت های زمانی عواملی بودند که بیشترین استرس را در شغل پحرسحتحاری ایحجحاد کردند. یافته ها همچنین نشان دادند که میان شاخص توانایی انجام کار و عوامل ضعف در سازمانحدهحی کاری، ارتباط با مافوق، انتظارات نا به جای بیماران، پاسخ گویی 24 ساعته ، زندگی شغلی و خصحوصحی، محدودیت زمانی، کالذ بازی، تهدید های قانونی، درگیری با بیماران و خانواده های آن ها و ارتحبحاط بحا همکاران رابطه منفی و معناداری وجود داشت. در این مطالعه همچنین مشخص شد که نوبحت کحاران چرخشی به طور معناداری استرس کلی بیشتری نسبت به کارکنان با شیفت کحاری ثحابحت دارنحد ) =25223 P ) . نتیجهگیری: ا ستر س ش غلی می توان د با شاخص توانایی انجا م کار ارتباط دا شته با ش د. در این مطالعه مشاهده شد، پرستاران با شاخص توانایی انجام کار پاییحن، بحرخحی از فحاکحتحورهحای استرس زای شغلی را بیشتر از پرستاران با شاخص توانایی انجام کار بالا، درک می کنند.
Background: Maintenance of work ability and continuous effort to improve reduced work ability of employees is a major concern for managers particularly for those who are involved in healthcare settings. Present study was, therefore, conducted to ex-plore the main sources of work stress at work and study their relation between work ability among nurses who work in military hospital.
Methods and Materials: A total of 103 nurses aged 20-40 years from selected military hospitals were included in this cross sectional study. Work stress was tested by Occupational Stress Assessment Question-naire (OSAQ) which has been created for healthcare workers and comprised seven groups of stressors. Work ability was assessed by the Work Ability Index (WAI) and the score was calculated from an-swers to its seven dimensions.
Results: Approximately 45.6% and 17.5% of the respondents report-ed good and excellent work ability respectively. The most perceived stressors were: Work overload, Professional life, Excessive paper-work and Time limits. Negative correlation observed between WAI and Poor work organization, Poor communication with superior, pa-tients' inadequate expectations, 24-h responsibility, Professional life, Time limits, Excessive paperwork, Threats of lawsuit, Conflicts with colleagues and patients and their family(p< 0.05). Shift workers re-ported significantly higher level of stress than nurses with fixed work time (p=0.039).
Conclusions: Work stress can be correlated to WAI. We found nurses with lower WAI perceived some of occupational stressful fac-tors more than nurses with higher WAI