چکیده:
هدف کلی از انجام این پژوهش بررسی رابطه ی نوع ساختار سازمانی دانشگاه و سرمایه ی اجتماعی گروه های آموزشی در دانشگاه شیراز بود. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامه ی نوع ساختار سازمانی (ترک زاده و محترم، 1390) و پرسشنامه ی محقق ساخته ی سرمایه ی اجتماعی بود که پس از محاسبه و تایید روایی و پایایی، توزیع و گردآوری شد. جامعه ی آماری تحقیق، شامل کلیه ی گروه های آموزشی دانشگاه شیراز بود که در قالب یک مطالعه ی چند موردی، 5 گروه به صورت تصادفی انتخاب شدند و کلیه ی اعضای هیات علمی آنها پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد: 1) از دیدگاه اساتید، نوع ساختار سازمانی غالب در دانشگاه، بازدارنده است. 2) سرمایه ی اجتماعی گروه های آموزشی در حد متوسطی است و از این حیث تفاوتی بین گروه ها وجود ندارد. 3) نوع ساختار سازمانی دانشگاه، 0/53 از سرمایه ی اجتماعی گروه ها را پیش بینی می کند.
خلاصه ماشینی:
Jackson & Schuler بیان مسأله سرمایه اجتماعی به عنوان ذخیره ای از حس اعتماد، همکاری و مشارکت در بین افراد یک گروه یا جامعه محسوب میشود، که همانند یک نیرو ارتباطی مؤثر اجتماعی، اعضای یک گروه یا اجتماع را به هم متصل میکند و در عین حال نظیر یک مایع اجتماعی، مبادلات میان آنها را سریع ، راحت و کم هزینه مینماید (رنانی و مؤیدفر، ١٣٨٧).
با وجود موارد بالا و در حالیکه امروزه نقش ارتباطات در تسهیل جریان اطلاعات و زمینه سازی برای تصمیم سازی و تصمیم گیری بر کسی پوشیده نیست (شاهی، نوه ابراهیم و مهرعلیزاده ، ١٣٨٧)، سازمان ها و به خصوص دانشگاه ها و مؤسسات و مراکز آموزش عالی، با اصرار بر وفاداری نسبت به ساختارهای مکانیکی و ایستا (بازدارنده ) و تمرکز بر کنترل امور حرفه ای به صورت متمرکز (هوی و همکاران ، ١٩٨٣)، نه تنها حصول قابلیت های لازم جهت پاسخگویی به ذینفعان و بستر مناسب برای برقراری رابطه را از خود سلب کرده اند، بلکه با توسعه بی - اعتمادی در بین ذیربطان آموزشی، بقای خود را در شرایط پر رقابت امروز، به مخاطره انداخته اند.
همچنین در پژوهش حاضر این نتیجه حاصل گشت که تفاوت معناداری بین ادراک اساتید در گروه های گوناگون آموزشی پیرامون نوع ساختار سازمانی غالب در دانشگاه و مطلوبیت سرمایه اجتماعی وجود ندارد.
Cultural Research Office Press & the Edition (in Persian).
The Influence of Family and Community Social Capital on Educational Achievement.