چکیده:
تحولات قرون اولیه هجری در ایران و مهاجرت تاریخی امام رضا( به ایران باعث ورود تعداد قابل توجهی از سادات و علویان به این سرزمین گردید. به نظر میرسد این حضور نقش موثری در فضاهای فرهنگی و معنوی و رشد تشیع در بسیاری از مناطق ایران داشته است. از جمله این امامزادگان عظیم الشان، ابراهیم بن موسی( موسوم به «نرمی» در منطقه برخوار اصفهان میباشد. در این پژوهش به این تاثیرگذاری در ابعاد مختلف اشاره رفته است.
خلاصه ماشینی:
ش و در دو جلد منتشر نمود، پس از بر شمردن انقلابات شیعه و عصر امامت حضرت علی بن موسی الرضا( و تحولاتی که در ایران، عراق و مناطق شیعه نشین و طرفدار آل محمد( رخ داده به ورود مهاجران علوی به ویژه سادات موسوی اشاره داشته و ضمن بیان شخصیت ابراهیم بن موسی( به ابراهیم اکبر و ابرهیم اصغر فرزندان امام هفتم( اشاره نموده و نظر خود را در مورد مدفن آنان ابراز داشته و مزار یکی از آنان را بغداد و مقابر قریش و دیگری را در اصفهان در قریه امامزاده نرمی از بلوک برخوار دانسته است<EndNote No="125" Text="- ر.
<H1>نوشتهها و اظهارات برخی دیگر از محققان</H1> مؤلف «تاریخ تشیع اصفهان» نیز در معرفی امامزادههای این شهر و حومه آن، امامزاده ابراهیم واقع در نرمی دولت آباد اصفهان را در جزء امامزادگان مشهور و مطرح قلمداد و آن را در کتاب خود ذکر نموده است<EndNote No="127" Text="- ر.
هر چند منطقه برخوار و شهرهای تاریخی آن ریشه در گذشتهای طولانی دارد و بهرهمند از سوابق باستانی میباشد اما بررسی آثار موجود که مربوط به امامزاده نرمی بوده است دلالت بر آن مینماید که دیرینهترین نمونههای بهدست آمده در آنجا مربوط به قرون نخستین اسلامی بهویژه قرن سوم هجری میباشد، چرا که در حال حاضر قدیمیترین ابنیه در منطقه مربوط به قرن پنجم یا ششم هجری و در این زمره میتوان از مسجد جامع گز نام برد و این بنا براساس برخی نوشتهها از قرن پنجم و یا ششم هجری است و متخصصان هنر و معماری آن را مربوط به عصر سلاجقه میدانند<EndNote No="139" Text="- ر.