چکیده:
هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرینهای مقاومتی بر میزان سایتوکینهای همراه
التهاب( a-FNT و 6-LI )و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق بود.به همین
منظور، 16 مرد چاق (48-35 سال)به طور داوطلبانه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو
گروه هشت نفری تمرین مقاومتی و کنترل قرار گرفتند.ازهمه آزمودنیها در وضعیت ناشتا
خونگیری شد.گروه آزمایش به مدت 13 هفته سه جلسه تمرین مقاومتی داشتند. برنامه
تمرینهای مقاومتی به طور دایرهای، در 11 ایستگاه و با شدت 60-50 درصد یک تکرار
بیشینه( MRI ) اجرا شد.نتایج نشان دادند که غلظتهای سرمی a-FNT و 6-LI
و شاخص مقاومت به انسولین در گروه تمرینی به طور معنادار ی پایینتر از گروه
کنترل بود( 05/0p ).همچنین، همبستگی مثبت و معناداری بین میزان a-FNT سرم
با شاخص مقاومت به انسولین( a-FNT )و میزان 6-LI سرم با شاخص مقاومت به
انسولین ( 47/0-r )، مشاهده شد.میتوان گفت که اجرای تمرینهای مقاومتی باعث
کاهش میزان سایتوکینهای همراه التهاب در مردادن چاق میشد.احتمالا این کاهش با
بهبود مقاومت به انسولین در این مردان همراه بود.
خلاصه ماشینی:
"چکیده: هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرینهای مقاومتی بر میزان سایتوکینهای همراه التهاب( a-FNT و 6-LI )و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق بود.
با توجه به نتایج تحقیقات گذشته و اینکه در آنها بیشتر آثار تمرینهای ترکیبی یا برنامههای کاهش وزن بر شاخصهای التهابی بررسی شدند، تحقیقات دیگری لازمند که آثار مستقل تمرینهای مقاومتی را بر سایتوکینهای همراه التهاب بررسی کنند و مکانیسم این آثار را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نتایج نتیجه آزمون t مستقل در مورد تمام متغیرهای ارائه شده در جدول 1(قبل از تمرین)نشان داد که بین گروه تمرینم مقاومتی و کنترل، تفاوتی معناداری وجود نداشت (05/0p .
نیک لاس و همکارانش تاثیر یک برنامه 18 ماهه تمرین هوازی+مقاومتی را در مردان و زنان چاق و مسن با نشانه استئو آرتریت زانو بررسی کردند آنها نشان دادند که تمرینهای ورزشی، تأثیر معناداری بر شاخصهای التهابی PRC , RFNT و 6-LI نداشت(19).
آنها کاهش نیافتن در a-FNT را این گونه اعلام داشتند که در انسانها، مقاومت به انسولین با افزایش بیان ژنی a-FNT در عضله اسکلتی همراه است و چون محققان هیچ ارتباطی بین a-FNT پلاسما و استفاده از گلوکز پیدا نکردند، نتیجه گرفتند که ممکن است a-FNT موضعی ترجیحا نسبت به سیستمیک برای مقاومت به انسولین مهمتر باشد.
همچنین، تحقیق حاضر نشان داد که اجرای تمرینهای مقاومتی باعث کاهش معنادار میزان انسولین سرم ناشتایی(24/39 درصد)و بهبود شاخص مقاومت به انسولین(19/38 درصد)در مردان چاق شد.
بخشی از بهبود مشاهده شده در شاخص مقاومت به انسولین، مربوط به کاهش میزان ساتیوکینهای همراه التهاب در نتیجه تمرینهای مقاومتی بود که با نتایج تحقیق ریان و همکارانش(23)منطبق است."