چکیده:
دلبستگی به محله نمایانگر احساس ذهنی مثبت افراد نسبت به محله مسکونی است که تعهد ساکنان به محل سکونت و تمایلشان به حفظ رابطه با آن در طول زمان و در مراحل مختلف زندگی را موجب میشود. این پژوهش نقش شبکه فردی و همچنین شیوههای ارتباطی نوین بر دلبستگی را بررسی میکند. در بررسی شبکه های فردی، به پیوندهای محلی و فرامحلی توجه شده است. جامعه آماری این پژوهش پیمایشی را 391 نفر از ساکنان بالای 15 سال ساکن شهر تهران تشکیل می دهند که به شیوه نمونهگیری خوشهای انتخاب شده اند. مناطق 3، 11 و 18؛ و چهار محله از هر منطقه شهر تهران به صورت تصادفی انتخاب شدند. بر اساس یافتهها، دلبستگی افراد به محله در سطح متوسط است. روابط افراد بیشتر فرامحلی است، شبکه روابط محلی فرد بر دلبستگی به محله تاثیر می گذارد اما روابط فرامحلی موثر نیست. بررسی نتایج پژوهش در زمینه نقش وسایل ارتباطی نوین نشان می دهد که دربین وسایل ارتباطی نوین، فقط تماس از تلفن همراه افراد با دلبستگی به محله ارتباط معناداری دارد. بین متغیرهای زمینه ای و محله ای نیز سن، درآمد ماهیانه خانوار و مدت اقامت فرد در محله با دلبستگی به محله ارتباط مثبت و معناداری دارند.
Attachment to the neighborhood represents a positive mental feeling toward the residential place that links associated with residential location and causing the residents’ commitment to habitat and their desire to maintain a relationship with it over the time and at different stages of life. Present research examines neighborhood attachment and the effect of personal networks and modern communication mediums on attachment.Both local and nonlocal ties are considered.
Population of the survey consists of people aged over 15 years old residingin different districts of Tehran.The sample size is 391 respondents who were randomly chosen through cluster sampling method from districts 3، 11 and 18 of the city. Four neighborhoods in each district were randomly selected.
Based on the results،the level of neighborhood attachment is medium. Most of the individuals’ties are nonlocal.While the localties have significant effect on attachment to the neighborhood، nonlocal ties are not related to it. The findings also show that among the new communication medium، the Internet does not have significant effect on attachment to the neighborhood .Among the demographic and neighborhood characteristics، age، family income، and length of residence are positively associated with the attachment to neighborhood.
خلاصه ماشینی:
شبکههاي اجتماعي فردي ودلبستگي به محله درشهرتهران :با تأکيد بروسايل ارتباطي نوين 1 سوسن باستاني 2 سلمه نيکزاد تاريخ دريافت :٩٣/٢/٣تاريخ پذيرش :٩٣/٩/١١ چکيده دلبستگي به محله نمايانگر احساس ذهني مثبت افراد نسبت به محلۀ مسکوني است که تعهد ساکنان به محل سکونت و تمايلشان به حفظ رابطه با آن در طول زمان و در مراحل مختلف زندگي را موجب ميشود.
شايد يکي از دلايل اين موضوع اين است که روابط اجتماعي فرامحله اي و در سطح شهر نيز مانند روابط اجتماعي محله اي حمايت هاي مختلفي را براي افراد فراهم ميکند که نه تنها با دلبستگي آنها به محل سکونت شان منافاتي ندارد، بلکه ممکن است به عميق تر شدن پيوند عاطفي منجر شود، هرچند اين مدعا نياز به بررسي بيشتر دارد.
اهميت روابط اجتماعي با حمايت هاي فراهم شده براي افراد در دلبستگيشان به محله در برخي از پژوهش هاي تجربي همچون مقالۀ سالمندي، دلبستگي محله اي و ترس از جرم (٢٠٠٩) نيز نشان داده شده است .
براساس نتايج اين پژوهش ، ساکنان سالمند به واسطۀ روابط اجتماعي با دوستان و همسايگان خود در سطح محله و دريافت انواع حمايت هاي مادي، عاطفي و...
همان طور که نظريه ها و پژوهش هاي تجربي همچون الگوي سيستميک و ديدگاه جامعه با مسئوليت محدود نشان داده اند روابط اجتماعي محلي نقشي تعيين کننده اي در دلبستگي افراد به محله شان خواهد داشت .
در اين راستا، فرضيۀ وجود ارتباط ميان شبکۀ روابط فردي (چه در سطح محله و چه فراتر از آن ) و حمايت اجتماعي افراد نيز تأييد شده است .