چکیده:
هدف از این پژوهش، بررسی اثر یک برنامۀ تمرینی منتخب بینایی و دو مهارت مختلف تنیس روی میز بر برخی مهارتهای بینایی دانشجویان پسر جوان بود. شرکتکنندگان پس از شرکت در آزمونهای اولیۀ غربالگری بیناییسنجی، بهصورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند که عبارت هستند از: گروه تمرینات بینایی و سرویسهای تاس تنیس روی میز، گروه تمرینات بینایی و درایو فورهند تنیس روی میز، گروه تمرینات بینایی و گروه تمرینات ورزشی (درایو فورهند و سرویسهای تاس تنیس روی میز). پیش و پس از هشت هفته تمرین، آزمونهای استاندارد بیناییسنجی از تمامی شرکتکنندگان بهعمل آمد. تحلیل واریانس مرکب چهار (گروه) × دو (زمان) نشان میدهد که پس از اتمام هشت هفته تمرین، گروههای یک و دو در حرکات ساکادی، گروههای دو و سه در سهولت تطابقی، گروههای یک، دو و سه در زمان واکنش بینایی و درنهایت، گروه یک در هماهنگی چشمـدست، بهبودی بیشتری نسبت به گروههای دیگر دارند؛ بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که بهمنظور بالابردن مهارتهای بینایی خاص یک مهارت ورزشی، تمرین آن مهارت بهتنهایی کافی نیست. بلکه، انجام تمرین ورزشی بههمراه تمرینات بینایی مربوط به آن میتواند بهترین نتیجه را بههمراه داشته باشد. دراینصورت، هم نیازهای ادراکی ـ حرکتی مهارت موردنظر از طریق تمرین تخصصی ورزشی بهبود مییابد و هم تمرین بینایی میتواند بهعنوان عامل کمکی، نیازهای بینایی مهارت را توسعه بخشد.
خلاصه ماشینی:
"این آزمونها عبارت بودند از: آزمون لنز راک 6 برای Sports vision programme of eye exercise for athletes Revien & Gabor American optometric association Butterfly International table tennis federation Rock سنجش سهولت تطابقی، آزمون زمان واکنش بینایی و هماهنگی چشم ـ دست توسط نرمافزار اپتوسیس و آزمون تثبیتهای متوالی صرف برای سنجش حرکات جهشی چشم.
شکل1ـ میانگین و انحراف معیار مربوط به سن گروههای تحتبررسی بهمنظور تعیین تأثیر تمرینات مربوطه در گروهها بر روی حرکات ساکادی، سهولت تطابقی، زمان واکنش بینایی و هماهنگی چشم و دست و نیز اثر زمان و تعامل زمان در گروه، از آزمون تحلیل واریانس مرکب چهار (گروه) × دو (زمان) استفاده شد که نتایج آن در جدول1 نشان داده شده است.
همانطور که در بخش یافتهها مشاهده میشود، انجام هشت هفته تمرینات بینایی ریون و گیبور (1981) اثر معناداری بر بهبود مهارتهای سهولت تطابقی، حرکات ساکادی، هماهنگی چشم ـ دست و زمان واکنش بینایی تمامی گروههای دارای تمرین بینایی داشته است که از این نظر، نتایج آن با یافتههای بالا صاحب و همکاران (2008)، آبرنتی و وود (2001)، ویلسون 1 و همکاران (2011)، ملاحی و همکاران (1392) و کلوکا، لاو، کولمن و وسون 2 (1996) همخوانی دارد.
همچنین، همانطور که مشاهده شد مهارتهای سهولت تطابقی، حرکات ساکادی، هماهنگی چشم ـ دست و زمان واکنش بینایی افرادی که مهارت درایو فورهند و سرویسهای تاس تنیس روی میز را همراه با مهارتهای بینایی تمرین کرده بودند، بهطور معناداری بالاتر از افراد گروه تمرینات بینایی صرف بود؛ لذا، شاید بتوان گفت که با انجام تمرینات ورزشی خاص بههمراه تمرینات بینایی، برخی از مهارتهای بینایی نیز بهبود مییابد (17)."