چکیده:
ماه مبارک رمضان بهار بندگی است و سیره فردی و اجتماعی پیشوایان معصوم ( در این ماه میتواند بهعنوان الگوی عملی کامل و راهنمای عمل مومنین باشد. هدف اصلی این نوشتار ارائه سیره فردی و اجتماعی معصومان( در ماه مبارک رمضان میباشد که با مطالعات کتابخانهای و به روش توصیفی - تحلیلی صورت گرفته است. یافتههای تحقیق نیز در دو بخش سیره فردی در ارتباط با این ماه و همچنین در ارتباط با خدای متعال و سیره اجتماعی معصومین ( در اطعام کردن، صدقه دادن و... ارائه گردید.
خلاصه ماشینی:
همانا بیشتر ماه شعبان گذشت و این آخرین جمعة آن میباشد، از باقیماندۀ آن جبران مافات و آنچه گذشته را بکن و بهسوی آنچه لازم و ضروری است روی آور و از آنچه که مربوط به تو نمیباشد و برایت مفید نیست چشم بپوش و در گذر، و بیشازپیش دعا بخوان و طلب مغفرت کن و تلاوت قرآن بنما، و از گناهانی که داری طلب مغفرت کن تا با اخلاص کامل وارد ماه خدا [ماه رمضان] بشوی، و هر امانتی [بین تو و خدا، و بین تو و اهلبیت و بین تو و مردم] برعهدۀ تو میباشد آن را قبل از حلول ماه رمضان ادا کن، و قلب خود را از دشمنی با مؤمنین پاک بنما ...
امام صادق( نیز هنگام حلول ماه رمضان به فرزندانش میفرمود: چون ماه رمضان فرا رسد، خود را تا آخرین حد توان به کوشش وادارید، زیرا که در آن ماه روزی انسانها تقسیم میشود، و مدتهای عمر مقرر میگردد، و در آن ماه نام حجکنندگان که به میهمانی خدا مشرف میشوند نوشته میشود، و در آن ماه شبی هست که انجام عملی در آن از عمل در هزار ماه بهتر است (ابن بابویه،1367، ج2: 423).
در زمان رؤیت هلال نیز دعاهایی نقل شده است که به برخی از آنها اشاره میشود: جابر از امام باقر( نقل میکند که فرمودند: کان رسول الله ( إذا نظر إلی هلال شهر رمضان استقبل القبلة بوجهه ثم قال اللهم أهله علینا بالأمن و الإیمان و السلامة و الإسلام و العافیة المجللة و الرزق الواسع و دفع الأسقام و تلاوة القرآن و العون علی الصلاة و الصیام اللهم سلمنا لشهر رمضان و سلمه لنا و تسلمه منا حتی ینقضی شهر رمضان (همان، 1413، ج2: 96).