شعر جهان - مجله کیهان فرهنگی ادب و هنر

"* مولود گر چه متولد شده است مثل دیگران مثل منی که خواهد مرد * پسر زنی واقعی نو آمده‌ای از ژرفای تن مسافری به سوی نقطه پایان * هویدا در غیاب خویش که هر زمان می‌آید از هر جایی، و سرش سری ست ایستاده برابر دیوار که تنها وقتی خم می‌شود که زمانش رسیده باشد. * و تکاپویش را سرنوشتی همگانی نابود کرده است * فهمیده بودم که تنها نیمی از راهش را پیموده اما این را به من نگفت این را نگفت، و فقط همین قدر گفت: «این مادر من است» (به تصویر صفحه مراجعه شود) عروسی‌ عروسی‌ عروسی عروسی کردم در شب سیاه جهان برای رهایی از سرما نه آسایش در کنار کسی * از تیر رس توپ‌ها در امان ماندم در کنارش، در گنجه‌ای با پاهایمان دراز و سرهایمان کنار هم * با باریکه‌ای از نور در سپیده دمی بی‌پرنده نادان، به گمانم او زیادی می‌خورد."