چکیده:
پژوهش حاضر، نقش عامل نقدشوندگی را در توضیح مازاد بـازده سـهام شـرکت هـای بورس تهران بررسی می کند. نتایج برازش مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای ، مـدل دوعـاملی لیوو (٢٠٠٦)، مدل سه عـاملی فامـا و فـرنچ (١٩٩٣) و مـدل چهارعـاملی (صـرف نقدشـوندگی به علاوة سه عامل فاما و فرنچ ) بر هشت پورتفوی ساخته شـده بـر مبنـای انـدازه ، نسـبت ارزش دفتری به بازار و نقدشوندگی ، نشـان مـی دهـد مـدل دوعـاملی لیـوو توضـیح بهتـری از مـدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای دارد؛ اما در مقایسه با مدل سه عاملی فاما و فـرنچ تـوان توضـیح بیشتری ندارد. با افزودن صرف نقدشوندگی به مدل سـه عـاملی فامـا و فـرنچ ، تـوان توضـیحی افزایش شایان توجهی می یابد که نشان می دهد چهار عامل بازار، اندازه ، ارزش و نقدشوندگی در تبیین بازده سهام موثرند. نتایج به دست آمده در برابر تحلیل های حساسیت پایدارند.
خلاصه ماشینی:
"آنها عامل ریسک نقدشوندگی را بر حسـب گـردش معـاملات سـهام بـه مـدل سه عاملی فاما و فرنچ افزودند و نتیجه گرفتند تغییرات بازده سهام در بورس تهران از طریق چهار عامل بازده مازاد بازار، اندازه ، نسبت ارزش دفتری به بازار و گردش معاملات سهام ، در حـد قابـل قبولی (به طور متوسط ٤٠ درصد) تبیین می شود؛ این در حالی است که اغلب ضرایب به دست آمده برای عامل نقدشوندگی (جدول های ٤ و ٥) معنادار نیست .
نتایج به دست آمده با تحقیقات داخلی مانند قالیبـاف اصـل و ایـزدی (١٣٩٣)، قالیباف اصل و اقبالی (١٣٩٢)، فروغـی و همکـاران (١٣٩٠) و یحیـی زاده فـر و خرمـدین (١٣٨٧) همخوانی دارد و نشان می دهد مدل دوعاملی لیوو (٢٠٠٦) در مقایسه با مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ای ، برای توضیح تغییرات مازاد بازده های سهام توان بیشتری دارد که آن را مـی تـوان بـه اهمیت عامل نقدشوندگی نسبت داد."