چکیده:
تعداد زیادی از افراد مبتل به اختلل نارسایی توجه/ فزون کنشی در دوران نوجوانی علوه بر مشکلت اصلی مربوط به این اختلل از مشکلت درونی سازی شده اضبراب و افسردگی همبود نیز رنج می برند. از این رو این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود مشکلت درونیسازی شده نوجوانان مبتل به اختللADHD به انجام رسید. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل میباشد. نمونه هدف این پژوهش را ٣٠ نفر از دانش آموزان دختر دبیرستانهای دوره اول و دوم شهرستان گناباد که مبتل به اختلل نارسایی توجه/ فزون کنشی بودند، تشکیل دادند. ابزار مورد استفاده شامل مصاحبه بالینی، مقیاس درجهبندی اسنپ فرم والدین )SNAP-IV(و پرسشنامه خودسنجی آچنباخ )YSR( بودند. گروه آزمایش هشت جلسه ٩٠ دقیقهای درمان مبتنی بر ذهن آگاهی را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشتند. دادهها با کمک آمار توصیفی )میانگین و انحراف معیار( و نیز با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: بر اساس نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری مشخم گردید گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل مشکلت درونیسازی شده کمتری در پس آزمون گزارش کردند
خلاصه ماشینی:
پژوهشهای دیگری نشان داده اند که ADHD تعداد ١٠% از کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر خود قرار داده است( ٢٠٠٧,Galanakis &Skounti, Philalithis ;٢٠٠٥,Biederman,Faraone).
در این پژوهش نیز منظور از مشکلت درونی سازی شده، اضبراب و افسردگی همبود باADHD در نوجوانان مبتل به اختلل نارسایی توجه/ فزون کنشی است.
به این ترتیب هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود مشکلت درونی سازی شده اضبراب و افسردگی در نوجوانان مبتل به اختلل نارسایی توجه/ فزون کنشی می باشد.
در این راستا فرضیه مورد پژوهش عبارت است ازاینکه: درمان مبتنی بر ذهن آگاهی باعث کاهش معنادار مشکلت درونی سازی نوجوانان مبتل بهADHD گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل میشود.
نتیجه این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن اگاهی بر بهبود مشکلت درونی سازی شده نوجوانان مبتل به اختلل نارسایی توجه/ فزون کنشی به انجام رسید.
نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی مشکلت درونی سازی شده همبود با ADHD را کاهش داده است.
همچنین با نتایج پژوهشهای عبدالقادری، کافی، صابری و آریانپور(٢٠١٣ ,Arianpoor &Abdolghaderi, Kafi, Saberi ) ؛ معصومیان، گلریز، شاعری و مومن زاده ) (٢٠١٢ ,Momenzadeh &Masumian, Golzari, Shaeri ؛ بیرامی و عبدی ,Abdi &Bayrami ) (٢٠٠٩ ؛کاویانی، حاتمی و جواهری (٢٠٠٨ ,Javaheri &Hatami ,Kaviani ) ؛و کاویانی، جواهری و بهیرایی (٢٠٠٥ ,Bahiraee &Kaviani, Javaheri ) که نشان داد مداخلت مبتنی بر ذهن آگاهی موجب کاهش افسردگی، اضبراب، افکار خودآیند منفی و نگرشهای ناکارآمد در جمعیتهای بالینی و غیر بالینی شده است همسویی دارد.