چکیده:
هدف این پژوهش ، بررسی اثربخشی آموزش روابط میان فردی بر دوست یابی و عزت نفس دانش آموزان دختر بود. طرح پژوهش ، آزمایشی از نوع پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی شهر گرگان بودکه در سال تحصیلی ٩٣-٩٢ مشغول به تحصیل بودند.٣٠ نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه های عزت نفس آیزنک و مقیاس دوستی ساکرال روی دو گروه اجرا گردید. سپس آموزش روابط میان فردی در هشت جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شدو گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. در خاتمه ، دو گروه ، پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل گردید. نتایج حاکی از اثربخشی آموزش روابط میان فردی بر دوست یابی (=F ،=P) و عزت نفس (=F،=P)دانش آموزان بود. آموزش روابط میان فردی منجر به افزایش کیفیت دوستی و عزت نفس در دانش آموزان دخترمی شود.
The purpose of this study was to investigate the effectiveness of interpersonal relationships training in friendliness and self- esteem among female students. It was an experimental pretest – posttest design and control group. The study population included all female elementary students in grade 4 in Gorgan in the academic year 2013-2014. Using random multi-stage cluster sampling، 30 students were selected and were assigned in experimental and control groups. They were assessed by Eysenck self-esteem Inventory and Sacral Friendship Scale. Then، the experimental group received interpersonal relationship training in 8 sessions، while the control group did not receive. Then، both groups completed the questionnaires. Data were analyzed by multivariate analysis of covariance. Results indicated the effectiveness of interpersonal relationship training in students’ friendliness (F=5.934، P=0.022) and self-esteem (F=4.884، P=0.036). Hence، interpersonal relationships training led to increase of quality of friendship and self-esteem in girl students.
خلاصه ماشینی:
"بدون شک هر انسانی برای احساس توفیق در زندگی اجتماعی خویش ، نیازمندبه کارگیری 1- Feist & Feist 2- Astad 3- Zhang, Gao, Fokkema, Alterman & Liu 4- Torres, Domitrovich & Bierman 5- Carr 6- Branje, Hale, Frijns & Meeus 7- Harrell ,Mercer & Rosier 8- Kenny, Dooley & Fitzgerald مهارت هایی است که توانایی برقراری رابطه سازگارانه و سازنده ، از مهم ترین آن مهارت ها محسوب می شود.
جدول (٣)تحلیل کوواریانس تأثیر آموزش روابط میان فردی بر دوست یابی درپس آزمون دو گروه منبع مجموع میانگین مجذورات df مجذورات F سطح معناداری تغییرات گروه ١٩٩/٩٧٣ ١ ١٩٩/٩٧٣ ٥/٩٣٤ ٠/٠٢٢ پیش آزمون ٣٠٩/٥٥٥ ١ ٣٠٩/٥٥٥ ٩/١٨٥ ٠/٠٠٥ خطا ٩٠٩/٩١٢ ٢٧ ٣٣/٧٠٠ همان طور که نتایج جدول ٣ نشان می دهد بین گروه های آزمایش و کنترل از لحاظ دوست یابی تفاوت معناداری وجود دارد.
(=F و=P) بحث و نتیجه گیری پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش روابط میان فردی بر دوست یابی و عزت نفس دانش آموزان دختر انجام شده است .
هم چنین نتایج نشان مـی دهد که آموزش روابط میان فردی باعث افزایش عزت نفس 1- Ladd دردانش آموزان گروه آزمایش شده است .
ساجدی ،آتش پور،کامکارو صمصام شریعت (١٣٨٨)؛ حقیقی ، موسوی ، مهرابی زاده و بشلیده (١٣٨٥) نیز در پژوهش های خود دریافتند که آموزش مهارت های زندگی بر روابط بین فردی ، عزت نفس و ابراز وجود تأثیر مثبت دارد.
در نهایت می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش مهارت روابط میان فردی به دانش آموزان منجر به افزایش کیفیت دوستی ، دوست یابی و عزت نفس در آنان می شود."