چکیده:
دستیابی به رشد و توسعهی اقتصادی در کشورهای اسلامی میتواند در گرو توسعه و گسترش سرمایهی انسانی باشد. بهعبارت دیگر، این کشورها، زمانی میتوانند از رشد اقتصادی با ثباتی بهرهمند شوند که از نظر موجودی سرمایهی انسانی و سطح دانش و تخصص نیروی انسانی در سطح بالایی قرار گیرند. از اینرو، هدف مطالعهی حاضر بررسی رابطهی بین شاخص توسعهی انسانی و رشد اقتصادی در منتخبی از کشورهای اسلامی (شامل 54 کشور) برای دورهی زمانی 2010-2003 با استفاده از روش گشتاورهای تعمیمیافته (GMM) است. نتایج این مطالعه نشان داد که یک رابطهی مثبت معنیدار بین شاخص توسعهی انسانی و رشد اقتصادی در کشورهای مورد مطالعه وجود دارد
خلاصه ماشینی:
از اینرو، هدف مطالعهی حاضر بررسی رابطهی بین شاخص توسعهی انسانی و رشد اقتصادی در منتخبی از کشورهای اسلامی (شامل 54 کشور) برای دورهی زمانی 2010-2003 با استفاده از روش گشتاورهای تعمیمیافته (GMM)3 است.
نتایج این مطالعه نشان داد که یک رابطهی مثبت معنیدار بین شاخص توسعهی انسانی و رشد اقتصادی در کشورهای مورد مطالعه وجود دارد .
در مطالعهای دیگر مکدونالد و رابرتز 1 (2002)، در مطالعهای با روش دادههای ترکیبی به بررسی رابطهی بین آموزش و بهداشت (اجزای شاخص توسعهی انسانی) و رشد اقتصادی برای 77 کشور پرداختند، نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش به عنوان سرمایهی انسانی، نقش مهمی در رشد اقتصادی این کشورها دارد؛ اما در کشورهای در حال توسعه نقش بهداشت در رشد اقتصادی نسبت به آموزش بیشتر میباشد.
همانطور که سایر نتایج ارائه شده در جدول یک نشان میدهد متغیر شاخص توسعهی انسانی در سطح 90 درصد اثر مثبت و معنیداری بر رشد اقتصادی در گروه کشورهای مورد مطالعه دارد.
بر اساس سایر نتایج تحقیق رابطهی مثبت معنیداری بین تشکیل سرمایهی ثابت ناخالص و تجارت خارجی با رشد اقتصادی وجود دارد؛ اما اثر سرمایهگذاری مستقیم خارجی بر رشد اقتصادی در کشورهای مورد مطالعه معنیدار نیست.
نتیجهگیری هدف این مطالعه بررسی رابطهی بین شاخص توسعهی انسانی و رشد اقتصادی در منتخبی از کشورهای اسلامی (شامل 54 کشور) برای دورهی زمانی 2010-2003 بود.
"Health, Education and Economic Growth: Testing for Long-Run Relationships and Causal Links in the United States", Applied Econometrics and International Development, 2008, Vol. 8, p.