چکیده:
موضوع این تحقیق بررسی وثاقت برقی و اعتبار روایات او با تأکید بر مشایخ وی در کتاب المحاسن است. هدف اصلی این تحقیق تعیین اعتبار اساتید برقی و روایات ایشان و هدف فرعی آن تعیین اعتبار روایات کتب متأخر و متأثر از برقی است. در این تحقیق شخصیت برقی، خانواده، اساتید، شاگردان و دوران حیرت تحقیق و سپس نظرات دانشمندان در باره برقی نقل شده، پس از آن، وثاقت 213 استاد برقی در کتابالمحاسن با استفاده از کتب رجالی بررسی شده است. نتایج بررسی نشان داد که 49% اساتید وی در نقل روایات موثق، 2/27% قوی و 8/23% ضعیف هستند. همچنین 2/53% روایات او صحیح، 9/7% قوی و 9/38% ضعیف هستند. در این میان، بیشترین حجم روایات او به تعداد 765 روایت از پدرش است که از نظر رجالیان، در نقل روایت ضعیف است و بدون در نظر گرفتن روایات پدرش اعتبار روایات او 4/74% صحیح، 1/11% قوی و 5/14% ضعیف است.
خلاصه ماشینی:
در این تحقیق شخصیت برقی، خانواده، اساتید، شاگردان و دوران حیرت تحقیق و سپس نظرات دانشمندان در باره برقی نقل شده، پس از آن، وثاقت 213 استاد برقی در کتاب المحاسن با استفاده از کتب رجالی بررسی شده است.
برای اثبات این نظر چند دلیل وجود دارد: نخست، آن که شیخ طوسی برقی را جزو اصحاب امام رضا( معرفی کرده است.
2 مؤید این مطلب روایتی است که برقی از امام رضا( نقل کرده است که در کتاب الکافی وجود دارد.
همچنین به شهادت تمام رجالیان، احمد بن محمد بن عیسی، رئیس محدثان قم در آن دوره، بعد از برقی وفات کرده است و جزو اصحاب امام رضا( بوده است.
وی در این باره مینویسد: محمد بن یحیی احتمال میداده است که روایت احمد بن ابی عبدالله بعد از حیرت مردم در امامت [امام دوازدهم(] بوده است؛ زیرا گروهی معتقد بودند که امام حسن عسکری( فرزند ندارد، اما شیعیان معتقد به وجود امام زمان( بوده و میدانستند که وی امام بعد از امام عسکری( است.
به همین علت، محمد بن یحیی دوست داشت راوی این روایت فرد دیگری باشد؛ راویای که قبل از دوران حیرت آن را نقل کرده باشد تا حدیث جزو اخبار غیبی باشد که قبل از غیبت امام زمان( نقل شده است.
هدف نجاشی و شیخ طوسی از بیان این سخن، تضعیف برقی نبوده، بلکه قصد داشته روش برقی را - که همان سبک و سیاق راویان قم در نقل روایت است -ا بیان کنند؛ زیرا اعتماد به احادیث مرسل امری اجتهادی است.