چکیده:
«میهن» و «دفاع» از مضامین مهم ادبیات پایداری هستند. این پژوهش برای پاسخ به این پرسش انجام شده است که چگونه در ادبیات داستانی پایداری، اهمیت مضمون دفاع از میهن میتواند در عنوان بازتاب داشته باشد؟ همچنین، چگونه «عنوان» به مثابة آستانهای برای ورود به متن میتواند با بهرهگیری از الگوی زنـ مادر به عنوان میهن، سبب شکلگیری اثری قابل توجه در زمینۀ ادبیات پایداری میهنمحور گردد؟ برای این منظور با استفاده از پیرامتنیت ارتباط عنوان داستان را با متن، در دو رمان ادبیات پایداری «ام سعد» اثر غسان کنفانی و «دا» به کوشش سید اعظم حسینی بررسی میگردد. این دو داستان به عنوان دو اثر شاخص در ادبیات پایداری انتخاب شدهاند که میتوان با آنها به پرسش پژوهش پاسخ داد. در هر دو داستان، «عنوان» درونمتنی است؛ به این معنی که به متن داستان ارجاع دارد و نه بیرون از آن. در رمان «ام سعد» نویسنده با بهکارگیری مادر به عنوان نماد سرزمین فلسطین و انعکاس آن در عنوان داستان، داستانی میهنمحور و قابل اعتنا در حوزۀ ادبیات پایداری خلق کرده است، در حالی که در داستان «دا»، بهرغم اینکه شخصیت اصلی داستان بانویی مبارز و عنوان داستان به معنای مادر است، توجه نکردن به ارتباط مادر و میهن، سبب شده این رمان نمونۀ خوبی برای ادبیات پایداری میهنمحور نباشد.
خلاصه ماشینی:
"این پژوهش برای پاسـخ بـه این پرسش انجام شده است که چگونه در ادبیات داستانی پایداری، اهمیت مضمون دفـاع از میهن میتواند در عنوان بازتاب داشته باشد؟ همچنین ، چگونه «عنوان » به مثابـۀ آسـتانه ای برای ورود به متن میتوانـد بـا بهـره گیـری از الگـوی زن ـ مـادر بـه عنـوان مـیهن ، سـبب شکل گیری اثری قابل توجه در زمینۀ ادبیات پایداری میهن محور گردد؟ برای این منظور بـا استفاده از پیرامتنیت ارتباط عنوان داستان را با متن ، در دو رمان ادبیات پایداری «ا سعد» اثر غسان کنفانی و «دا» به کوشش سید اعظم حسینی بررسی میگردد.
در ایـن داستان ، توجه به حضور زن با قرار دادن او در موقعیت شخصیت اصلی داستان و انتسـاب او بـه پسرش سعد به عنوان نماد مبارزان فلسطینی، نهادن نام شخصیت زن بر عنوان داسـتان ، توجـه به سرزمین و یا حتی نماد قرار دادن زن ـ مادر برای میهن ، دلالتمند و مکمـل یکـدیگر هسـتند که سبب شده است مؤلفه های زن ـ مادر و سرزمین در مؤثرترین شکل خود حضور داشته باشند که بازتاب آن را در عنوان داستان نیز میتوان مشاهده کرد."