چکیده:
یکی از اساسی ترین مباحث مدیریت ریسک در موسسات مالی، بانک ها و موسسات رتبه بندی، ریسک اعتباری است. ریسک اعتباری به ریسک نکول قرض گیرنده اشاره دارد؛ یعنی ریسک این که قرض گیرنده نتواند به تعهدات خود برای پس دادن قرض، عمل کند یا حداقل آن تعهدات را به موقع تسویه نکند. در این مقاله قصد داریم ریسک نکول (احتمال نکول) را در شرکت های منتخب بورسی پیش بینی کنیم. می توان مدل های مطرح در ارزیابی ریسک نکول را به سه دسته کلی تقسیم نمود. دسته اول، مدل های ساختاری؛ دسته دوم، مدل های مبتنی بر داده های تجربی؛ و دسته سوم مدل های ارزیابی کارشناسان خبره می باشند. مقاله پیش رو بر دسته اول از تکنیک های مدل سازی (مدل های ساختاری) استوار خواهد بود.
مدل های ساختاری، شامل مدل های اولیه مانند مدل مرتون[i] و مدل های توسعه یافته آن هستند. مدل مرتون دارای مفروضات ساده ساز متعددی است، از جمله این که نکول تنها در زمان سررسید رخ می دهد. در مقاله پیش رو با حذف فرض مذکور به مدل توسعه یافته تری برای محاسبه احتمال نکول می رسیم. احتمال نکول سالیانه برای شرکت های منتخب بورسی طی سال های 1390 و 1391 برای هر دو مدل (مرتون و توسعه یافته) را محاسبه می نماییم و در نهایت، نتایج بررسی عملکرد دو مدل با استفاده از آزمون مقایسه زوجی ویلکاکسون بر وجود تفاوت معنادار بین دو مدل دلالت می کند.
خلاصه ماشینی:
احتمال نکول ساليانه براي شرکت هاي منتخب بورسي طي سال هاي ١٣٩٠ و ١٣٩١ براي هر دو مدل (مرتون و توسعه يافته ) را محاسبه مينماييم و در نهايت ، نتايج بررسي عملکرد دو مدل با استفاده از آزمون مقايسه زوجي ويلکاکسون بر وجود تفاوت معنادار بين دو مدل دلالت ميکند.
همانطور که در مدل هاي اولين گذر اشاره گرديد، نکول در اولين زماني که ارزش دارايي کمتر از يک آستانه قرار ميگيرد، اتفاق ميافتد که اين مسأله بدين معنا است که شرکت بلافاصله بعد از رخداد نکول ، منحل ميشود.
نتايج بدست آمده در اين پژوهش نشان ميدهد که استفاده از مدل هاي بهبود يافته مرتون همزمان با درنظر گرفتن توزيع هاي مناسب (غير نرمال ) براي ارزش بازار دارايي شرکت ها موجب بهبود دقت برآوردها در خصوص تعيين نرخ نکول شرکت ها ميشود.
در اين پژوهش ابتدا با به کار بردن مدل ساختاري کيام وي احتمال نکول شرکت ها محاسبه گرديده و پس از آن به روش پنل ديتا بين اجزاي ساختار سرمايه شرکت ها و احتمال نکول آنان رگرسيون گرفته و سپس آزمون هاي رگرسيون صورت پذيرفته است .
اين مسئله بدين معنا است که در محاسبه احتمال نکول شرکت هاي منتخب ، تفاوت معناداري بين دو مدل استاندارد مرتون و مدل توسعه يافته ارائه شده وجود دارد.
Corporate debt value, bond covenants, and optimal capital structure.
On the pricing of corporate debt: The risk structure of interest rates.
Default risk and interest rate risk: The term structure of credit spreads.
A jump-diffusion approach to modeling credit risk and valuing defaultable securities.