چکیده:
امروزه استفاده از شیوه های جدید باروری با سرعت وصف ناشدنی توسط زوجین نابارور مورد استقبال قرار می گیرد. در تمامی شیوه های نوین باروری آنچه در بدو امر ضرورت می یابد، اخذ سلول جنسی از زن یا مرد و تلقیح آن به رحم زن متقاضی فرزند یا زن بیگانه است. سلول جنسی مزبور با تخمک و یا اسپرم همسر یا بیگانه در محیط آزمایشگاه ترکیب می شود و سپس سلول ترکیب یافته به رحم متقاضی منتقل می شود و یا در مرحله پیشرفته تر، جنین به دست آمده به رحم زن متقاضی فرزند یا بیگانه منتقل می گردد؛ جواز یا حرمت اخذ سلول های جنسی یا جسمی از زنان و مردان داوطلب و یا حمل و زایمان از طرف داوطلب جانشینی در بارداری، مساله مقاله حاضر است که نویسنده به بررسی آن می پردازد. نظر به این که برخی فقها به حرمت این عمل و برخی به جواز مطلق و گروهی به جواز در صورت عدم ارتکاب مقدمات حرام و برخی به وجوب اظهارنظر نموده اند، نویسنده در مقاله حاضر با بررسی دیدگاه های ایشان نتیجه می گیرد که احتمالا اضطرار افراد نابارور دلیلی برای وجوب ارائه خدمات کمک باروری نیست و جز در موارد خاصی که ارائه با ارتکاب مقدمات حرام همراه نباشد و یا ضرورتی از جهت ارائه کننده وجود داشته باشد، ارائه خدمات کمک باروری جایز نیست.
Nowadays the use of new methods of fertility is increasingly welcomed by infertile couples. In all the new ways of reproduction services it is initially essential to inoculate the sex cells with the applicant’s uterus or with that of the surrogate. Furthermore the above mentioned sex cells combine with the spouse’s or donor’s sperm or ovule in the laboratory and later the hybrid cell is transferred into the uterus of the applicant. In more advanced stages the created embryo is transferred to the uterus of the applicant. Permission of taking sex cells from a male or female as well as surrogacy and delivery by the applicants are among the issues which need further study and elaboration. Some Islamic jurists have prohibited، and some absolutely permit، while others permit it without committing unlawful arrangements.
By reviewing these approaches the author concludes that the urgency of infertile spouse is not the reason for the necessity of providing assisted fertility services، except in case of urgent cases provided no unlawful act has been carried out.
خلاصه ماشینی:
ابتدا به نحوه اخذ اسپرم و سپس به نحوه دسترسی به تخمک میپردازیم: الف ـ نحوه دسترسی و اخذ اسپرم از مرد داوطلب اهدا 3 نمونهگیری از مردان داوطلب 4 از سه راه صورت میگیرد: روش خودارضائی 5 که در آن مرد مجرد با تحریک مستقیم جنسی خود و یا در صورت داشتن همسر با تحریک جنسی توسط همسرش زمینه جمعآوری اسپرم را فراهم میآورد، این روش بهترین شیوه جمعآوری اسپرم در مردان است؛ روش نزدیکی منقطع، که با استفاده از کاندومهای پلاستیکی مخصوص بدون - Intra-cytoplasmic sperm injection (ICSI) ـ و نیز بنگرید به: What is intra-cytoplasmic sperm injection and how does it work?، قابل دسترسی در پایگاه اینترنتی: http://www.
اما با تأمل در اینکه قانون رعایت «ضوابط شرعی» را در اهدا و انتقال جنین شرط دانسته است، به این نتیجه میرسیم که صرفاً یا امکان اهدای جنین زوجین ناباروری وجود دارد که خود از بیماری ناباروری رنج برده، برای درمان به پزشک مراجعه میکنند و پس از دریافت خدمات درمانی، جنینهای اضافی را اهدا مینمایند و یا در شرایط خاصی اشخاص غیر بیمار بدون ارتکاب مقدمات حرام خدمات مذکور را ارائه مینمایند.
شاید در مواردی که اسپرم از سوی زوجین قانونی ارائه میشود و یا در موردی که زن و شوهر به دلیل ناباروری به پزشک مراجعه مینمایند و در طی مراحل تشخیصی، اقدام به اخذ نمونه از ایشان میگردد و نمونههای اخذ شده برای استفاده بعدی نگهداری میشوند، بتوان این عمل را جایز دانست؛ اما در فرضی که اشخاص مجرد ارائهدهنده خدمات، خود دچار بیماری نیستند، نه تنها دلیلی برای توجیه لمس و نگاه پزشک وجود ندارد، ـ قابل دسترسی در پایگاه اینترنتی: http://rc.