چکیده:
یکی از جدیدترین شاخه های علم روان شناسـی که امروزه به عنوان موج چهارم مطرح میباشد، روان شناسی مثبت گرا است که به مطالعه تجربیات انتزاعی مثبت ، مانند شادی، سعادت ، امید، تاب آوری، خوش بینی، بهزیستی روان شناختی و ... میپردازد. تاکنون نظریات مختلفی پیرامون بهزیستی روان شناختی مطرح شده است که در این بین ، نظریه بهزیستی روان شناختی ریف از اهمیت به سزایی برخوردار بوده که متشکل از شش مولفه خودمختاری، هدفمندی در زندگی، تسلط بر محیط ، رشد شخصی، ارتباط مثبت با دیگران و پذیرش خود است . با توجه به ارتباط عمیق بین دین و سلامت روان ، در این جستار تلاش بر این است که با روش توصیفی – تحلیلی، به کاوش شش مولفه بهزیستی روان شناختی در سخنان حضرت علی(ع ) در کتاب شریف نهج البلاغه پرداخته شود. برآیند این جستار حاکی از این است که نگرش امـام علی(ع ) به مسائـل روان شناختی، خصوصـا بهزیسـتی روان شناختی کاملا مطابق با معیارهای شناخته شدة این حوزه است و کسب رضایت و آرامش در زندگی و عوامل به وجود آورندة آن که از اهداف مهم بهزیستی روان شناختی بوده ، مورد اهتمام آن حضرت نیز واقع شده است .
خلاصه ماشینی:
"پیشینۀ پژوهش با توجه به این مسأله که مدل ٦ عاملی بهزیستی روان شناختی ریف به عنوان یکی از بهترین مدل های ارائه شده در حوزة سلامت روان شناخته شده است ؛ از همین روی، پژوهش های بسیاری را به خود اختصاص داده است ؛ اما از منظر واکاوی تمام مؤلفه های شش گانه ریف در متون دینی، طبیعی است که نمیتوان به پژوهش های مستقل و منسجمی در این زمینه نائل آمد؛ با این حال ، پژوهش هایی در راستای موضوع حاضر به سرانجام رسیده است که میتوان به موارد ذیل اشاره نمود: - مقالۀ «مؤلفه های اجتماعی بهداشت روانی در نهج البلاغه با تأکید بر کار و فعالیت اقتصادی، روابط اجتماعی و کارکرد حکومت » اثر شجاعی، منتشر شده در دوفصلنامۀ مطالعات اسلام و روان شناسی، بهار و تابستان (١٣٨٩).
نقش مدیریت صحیح در روند اجرای تمام امور حکومتی و شخصی همواره مورد توجه دین اسلام و قرآن و احادیث بوده است و در همین رابطه نیز امام علی(ع ) در زمینۀ مدیریت وقت چنین میفرماید: «انسان مؤمن ساعات زندگی خود را به سه بخش تقسیم میکند: قسمتی را صرف مناجات با پروردگارش مینماید، قسمت دیگری را در طریق اصلاح معاش و زندگیاش به کار میگیرد و قسمت سوم برای بهره گیری از لذت های حلال و دلپسند؛ بنابراین برای شخص عاقل درست نیست که حرکتش جز در یکی از این سه جهت باشد: برای اصلاح امور زندگی، یا در راه آخرت و یا در لذت غیر حرام » (حکمت /٣٩٠)."