چکیده:
در این مقاله با استفاده از توصیف لازار (1985 و 2007) از اشعار پارتی و توصیف طبیب زاده (1382 و 1392) از اشعار فارسی عامیانه، اشعار عامیانه گونه همدانی را بررسی می کنیم. در بررسی این اشعار به دنبال پاسخگویی به این فرضیات هستیم: اولین فرضیه این که هجایی که تکیه وزنی یا ضرب آوا می گیرد و در پایان هر پایه می آید هجایی سنگین است. دومین فرضیه این است در صورتی هجایی که تکیه وزنی گرفته سنگین نبود، این هجا در پایان واژه قرار دارد و در نتیجه دارای تکیه واژگانی است. فرضیه سوم به محل مکث در این اشعار مربوط می شود، به این معنا که محل مکث در اشعار عامیانه همدانی مانند اشعار عامیانه فارسی و اشعار عامیانه ترکی از نوع قطع است، یعنی لزوما در پایان واژه قرار نمی گیرد بلکه در وسط واژه هم ممکن است قرار گیرد. برای تحلیل آماری این موارد، هجاها، پایه ها و شطرهای 100 مصراع هفت هجایی اشعار عامیانه همدانی را بررسی کردیم و مشاهده کردیم در 84.6% از هجاهایی که در هر پایه تکیه وزنی یا ایکتوس میگیرند هجاهای سنگین هستند و 4/15% هجای سبک پایان واژه بودند. همچنین، 35% مکث ها از نوع قطع است و در وسط واژه هم ممکن است ظاهر شود.
خلاصه ماشینی:
برای تحلیل آماری این موارد، هجاها، پایه ها و شطرهای ١٠٠ مصراع هفت هجایی اشعار عامیانه همدانی را بررسی کردیم و مشاهده کردیم در ٨٤,٦% از هجاهایی که در هر پایه تکیه وزنی یا ایکتوس میگیرند هجاهای سنگین هستند و ١٥/٤% هجای سبک پایان واژه بودند.
یک نمونه از اشعار عامیانه گونه همدانی را در نظر میگیریم : رفتم لب روخانه مصراع شطر پایه هجا rӕf - tӕm | le – be || ru - xa | ne دیدم بلبل ماخانه - - ǀ - - ‖ - -ǀ - (٤٣) di - dӕm | bol - bol || ma - xa | ne گفتم بلبل دیوانه - - ǀ - - ‖ - - ǀ - (٤٣) gof - tӕm | bol - bol || di - va | ne بیا بریم به خانه - - ǀ - - ‖ - - |- (٤٣) bi - ja | be - rim || be - xa| ne برات قلیان چاق کنم - - | - ‖ - - ǀ - - (٣٤) be - rat | qel - jan || čaq | ko - nӕm دودشه هوا کنم - - ǀ - ‖ - - - | - (٤٣) du | de – še - hev || va | ko - nœm پیشینه پیش از این ، پژوهش هایی در زمینه بررسی وزن اشعار عامیانه زبان های ایرانی صورت گرفته است که از آن جمله میتوان به «تحلیل وزن شعر عامیانه فارسی» طبیب زاده (١٣٨٢)، «بررسی وزن اشعار عامیانه فارسی براساس نظریه وزنی » ضیا مجیدی و طبیب زاده (١٣٩٠)، «بررسی وزن اشعار شفاهی تاتی» سبزعلیپور و ایزدیفر (١٣٩٢)، «ساخت وزنی اشعار امیر پازواری، شاعر طبریگوی مازندران » علیزاده (١٣٩٢)، «وزن شعر در اشعار یازده هجایی شهرضایی» طبیب زاده و میرطلائی (١٣٩٢)، «وزن در بایاتیهای ترکی آذربایجانی» طوسی (١٣٩٣) و «وزن اشعار عامیانه ترکی آذربایجانی، مطالعه موردی اشعار بایاتی و بئشلیک » طوسی و میرطلائی (١٣٩٤) اشاره کرد.