چکیده:
با توجه به تاثیر فعالیت بدنی بر شاخصهای ترکیب بدنی و قابلیتهای جسمانی افراد، این موضوع که تأثیر واحدهای تربیت بدنی در دانشگاهها به چه میزان در افزایش سلامت جسمانی دانشجویان تأثیر دارد، موضوعی است که در مطالعه حاضر مورد بررسی قرار گرفته است. روش شناسی: این تحقیق از نوع پژوهشهای نیمه تجربی میدانی است؛ آزمودنی ها شامل 191 دانشجوی دخترو 86 دانشجوی پسر از دانشجویان غیرفعال دانشگاه فردوسی مشهد بودند. متغیرهای آمادگی جسمانی و ترکیببدنی آزمودنیها در دومین هفته شروع ترم اندازه گیری شد؛ سپس برنامه تمرینی به مدت 14 هفته در راستای ترم تحصیلی واحد تربیت بدنی عمومی 1 اجرا گردید و پس از اتمام برنامه تمرینی تمام آزمونها به همان ترتیب آزمون ویرایش 16 انجام گردید. SPSS اولیه تکرار شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که وزن، شاخص توده بدنی و نسبت دورکمر به لگن در دانشجویان دختر کاهش معناداری داشته است. همچنین مشاهده می شود، برخی متغیرهای آمادگی جسمانی از جمله درازونشست و شنای سوئدی در هر دو گروه بهبود معناداری یافته است.در حالی که شاخص انعطافپذیری و چابکی تنها در گروه دختران تغییرات معناداری داشته است. بحث: اجرای منظم و سازمان یافته واحد تربیت بدنی عمومی میتواند موجب بهبود وضعیت آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی دانشجویان گردد؛ که این امر اهمیت برنامه ریزی مناسب واحد تربیت بدنی عمومی در دانشگاهها را آشکار می نماید.
خلاصه ماشینی:
"سلامی (١٣٨٣) در تحقیق خود این گونه اظهار داشت که شرکت در کلاس های آمادگی جسمانی و شنا در طول نیمسال اول تحصیلی در بین دانشجویان دختر دانشکده تربیت بدنی بر میزان استقامت قلبی -تنفسی ، استقامت عضلات شکم ، سرعت و توان غیر هوازی تاثیر معنی دار در جهت مطلوب داشته است (١٠).
توصیف شاخص های آمادگی جسمانی آزمودنی ها آماره متغیر پیش آزمون M±SD پس آزمون M±SD استقامت عضلانی شکم دختران 21/58±9/97 31/62±9/06* آزمون درواز ونشست (تکرار) پسران 35/00±8/45 41/25±6/30* انعطاف پذیری دختران 34/54±6/92 40/83±6/21* آزمون نشستن وخم شدن (سانتی متر) پسران 40/91±9/47 41/04±8/60 چابکی دختران 12/15±0/70 11/67±0/92* آزمون ٩×٤(ثانیه ) پسران 10/84±0/75 10/80±0/72 استقامت عضلانی بالا تنه دختران 8/70±8/38 29/74±7/94* آزمون شنای سوئدی (تکرار) پسران 20/31±9/34 31/64±7/02* *: اختلاف معناداری در سطح ٠/٠٥> p با توجه به اطلاعات مندرج در جدول ٤ در تحقیق حاضر یافته های مربوط به آزمون پرش عمودی دانشجویان دختر در مرحله پیش آزمون میانگین ٢٥ سانتی متری را نشان می دهد که پس از اجرای برنامه تمرینی به ٣٣ سانتی متر رسیده است ، توان بی هوازی نیز بر حسب وات افزایش معناداری یافته است ؛ اما همان گونه که نتایج تحقیق نشان می دهد میانگین توان بی هوازی دانشجویان پسر تغییر معناداری نیافته است .
شهبازی (١٣٨٥) نیز در تحقیق خود به بررسی تاثیر ورزش صبحگاهی منتخب بر عوامل آمادگی جسمانی زنان ٤٥-٣٠ ساله شهر همدان پرداخت و نشان داد که اجرای پروتکل تمرین صبحگاهی باعث افزایش در میزان استقامت عضلات شکم ، میزان انعطاف پذیری و شاخص توده بدنی گروه فعال گردیده است (٢٣)."