چکیده:
مقاله حاضر با هدف بررسی همکاری سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و شورای همکاری خلیج فارس و تاثیر آن بر امنیت جمهوری اسلامی ایران نگاشته شده است. در شرایط کنونی، فعالیت های ناتو در منطقه با منافع ملی ایران سازگاری ندارد و نگاه رایج در ایران به سیاست های ناتو به عنوان سازمانی که تحت نفوذ کامل آمریکا قرار دارد رویکردی تقابلی است. حضور نظامی کلیه اعضای درجه اول ناتو در خلیج فارس و دریای عمان و وجود پیمان های دفاعی متعدد آنها با همسایگان جنوبی ایران و با کشورهای مستقل مشترک المنافع در شمال ایران به ویژه روابط رو به گسترش ناتو با جمهوری آذربایجان، نمونه هایی از حضور نظامی آشکار و پنهان ناتو و اعضای درجه یک آن در امتداد مرزهای ایران می باشد. این امر میتواند به عنوان تهدیدی علیه امنیت جمهوری اسلامی ایران تلقی شود. حضور در پیمان های دفاعی و امنیتی منطقه را میتوان به عنوان یکی از راهبردهای اصلی جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با تهدیدات نوظهور و خنثی نمودن سیاست هایی که باعث به انزوا کشاندن و نادیده گرفتن ایران در مناسبات مختلف منطقه ارزیابی می شود، تلقی نمود.
Current study is aimed at evaluating the cooperation of North Atlantic Treaty Organization (NATO) with Gulf Cooperation Council (GCC) and its influence on security of Islamic Republic of Iran in a descriptive method. The results of study show that close cooperation of Southern Persian Gulf Countries with NATO has negative impacts on security of Islamic Republic of Iran and so limits the interests of Iran in the region. In current situations the operations of NATO in the region are challenging to national interests of Iran, and the attitude of Iran toward NATO as an organization under the direct influence of the United States, is a completely controversial one. Military presence of all high-ranking NATO members in Persian Gulf and Oman Sea and existence of their different defense treaties with Iran’s southern neighbor countries and independent common-wealth ones in North of Iran, especially with Azerbaijan, are examples of the military presence of NATO and its high-ranking members in borders of Iran. This can be considered as a threat against security of Islamic Republic of Iran. Financial and army supports of the U.S and its allies for Iraq during imposed war, supports of most of high-ranking members of NATO on Iran oppositions, their supports for territorial claims of Arab Countries on Persian Gulf Islands, unprecedented selling of modern weapons and army facilities to GCC member-states, their overuses of the human rights subject against Iran as a political means, their accusations based on Iran’s achievement to mass destruction weapons or Iran’s supports for terrorist attacks, are among negative elements of NATO attitude toward Iran. Presence in defense and security treaties of the region is among the most critical strategies of Islamic Republic of Iran to overcome new threats and to defuse enemies’ plots on ignoring Iran in regional relations.
خلاصه ماشینی:
"چندین ماه بعد یعنی در تاریخ ٢٩ اکتبر٢٠٠٩ ، نشستی دیگر به میزبانی امارات عربی متحده و با حضور نمایندگان و دیپلمات های بلندپایه ٢٨ کشور عضو ناتو و حدود ٢٠٠ دیپلمات رسمی دولتی و آکادمی های کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس ،کارشناسان امنیتی، تحلیلگران سیاسی، اساتید حقوق بین الملل و علوم سیاسی و نمایندگان رسانه های بین المللی، طی یک کنفرانس یک روزه در ابوظبی بر گزار شد که موضوع اصلی آن بررسی مسائل مربوط به امنیت خاورمیانه و نقش ناتو در آن بوده است ( سیمبالا،٢٠١٠ ،٢١٨) آندرس فوگ راسموسن ، دبیرکل ناتو، در سخنرانی خود در منامه بحرین در هفتم مارچ ٢٠١٠، ضمن طبیعی خواندن شراکت ناتو با کشورهای عربی خلیج فارس ، در توضیح دلیل مهم بودن این مشارکت گفت : «ناتو و کشورهای عضو ابتکار همکاری استانبول با چالش های امنیتی و تهدیدات مشترکی مانند کشورهای ناکام و شکست خورده ، تروریسم ، گسترش تسلیحات کشتار جمعی، دزدی دریایی و امنیت انرژی روبه رو هستند.
تحریم های بین المللی اگر چه میتواند اهرمی موثر بر تغیر رفتار یک رژیم قلمداد شود، اما ادامه آن میتواند بر روی اقتصاد دیگر کشورهای منطقه به دلیل همجواری و روابط اقتصادی با کشور مورد تحریم مؤثر واقع شود واز جهتی دیگر، برخی بر این باورند که فرسایشی شدن تحریم خود میتواند به عنوان فرصتی برای کشور مورد تحریم در جهت خرید زمان به منظور رسیدن به هدف مورد نظر که به همان دلیل مورد تحریم قرار گرفته است فراهم نماید و همه این موارد باعث گردیده که کارشناسان و تحلیلگران سیاسی اذعان نمایند که در شرایط کنونی، برخورد نظامی و جنگ ، بیش از سایر گزینه ها بر منطقه خلیج فارس سایه افکنده و این منطقه را تهدید مینماید."