چکیده:
تعاملات میان اعضای خانواده می تواند باعث بروز تعارض یا مساله بین آنها شود. بنابراین، به نظر می رسد طراحی برنامه های مداخله ای و آموزشی به منظور بهبود مهارت های میان فردی اعضای خانواده ضروری است. یکی از این برنامه ها، آموزش مهارت های حل مساله است. از این رو، هدف از پژوهش حاضر شناسایی تاثیر آموزش حل مساله بر روش فرزندپروری والدین و حل مشکلات خانوادگی بوده است. بدین منظور نمونه ای متشکل از 29 نفر از مادران دانش آموزان پیش دبستانی و دبستانی مدارس غیرانتفاعی شهر تهران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی بوده است. ابزار مورد استفاده عبارت بوده است از مقیاس فرزندپروری و مقیاس حل مشکل خانوادگی. نتایج پژوهش نشان داده است میانگین نمرات اعضای گروه نمونه در پس آزمون سه خرده مقیاس فرزندپروری یعنی اهمال کاری، واکنش افراطی و اطناب کلامی نسبت به پیش آزمون کاهش معنادار داشته است؛ اما در خرده مقیاس های حل مشکل خانوادگی بین پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری مشاهده نشد. در پایان یافته ها مورد بحث و بررسی قرار گرفته و محدودیت های پژوهش و پیشنهادهایی برای تحقیقات آتی ارائه شده است.
Frequent interaction among family members, may lead to conflict or problems. Therefore, designing intervention programs for promote interpersonal skills among family members seemed to be necessary. One of these programs is problem solving strategies teaching. This study aime to investigate the effects of teaching problem solving on parenting style and family problem solving. The sample is consisted of 29 parents selected by convenient sampling method. Two questionnaires were used: Arnold's Parenting Scale and Family Problem Solving Scale (Ahmadi and et al., 1383). The results indicated significant differences between pretest and posttest in parenting style subscales (i.e. laxness, over reactivity and verbosity). However, no significant differences between pre and post test scores were observed in family problem solving subscales. Finally, discussing the findings, limitations and suggestions for future research are presented.
خلاصه ماشینی:
فصل نامه پژوهش هاي کاربردي روانشناختي Applied Psychological Research Quarterly 2015, آموزش حل مساله به مادران و اثربخشي آن بر حل مشکلات خانوادگي و روش فرزندپروري آنان Teaching Problem Solving for Parents: Effects on Resolving Family Conflicts and Parenting Style محسن شکوهييکتا * Mohsen Shokoohi-Yekta سعيد اکبري زردخانه ** Saeed Akbari Zardkhaneh روح الله شهابي *** Ruhollah Shahabi چکيده Abstract تعاملات ميان اعضاي خانواده ميتواند باعث بروز تعارض يا ,Frequent interaction among family membersمسأله بين آنها شود.
Thisstudy aime to investigate the effects of teaching شناسايي تأثير آموزش حل مسأله بر روش فرزندپروري والدين و problem solving on parenting style and familyحل مشکلات خانوادگي بوده است .
نتايج پژوهش نشان داده است ميانگين نمرات However, no significant differences between preand post test scores were observed in family اعضاي گروه نمونه در پس آزمون سه خرده مقياس فرزندپروري problem solving subscales.
با توجه به مباحث فوق هدف از اين پژوهش بررسي تأثير آموزش حل مسأله به مادران بر حل مشکلات خانوادگي و روش فرزندپروري آن ها بوده است .
بحث و نتيجه گيري يافته هاي پژوهش حاضر نشان داده است که آموزش حل مسأله بر سبک فرزندپروري والدين موثر بوده و پس از آموزش ، ميانگين نمرات آنها در سه سبک اهمال کاري، واکنش افراطي و اطناب کلام ، کاهش يافته است .
يافته هاي اين پژوهش همچنين نشان داده است کارگاه آموزش حل مسأله نتوانسته است در حل مشکلات خانوادگي اثرگذار باشد.
Social problem solving: Effect of context and parent se International Journal of Behavioral Development, 22, 389-401.