چکیده:
جايگاه متعلم در تعليم و تربيت تمدن هاي بشري همواره به شكل خاصي مطمح نظر بوده است. اين مسئله در چارچوب آراء مربيان بزرگ يا استلزامات تربيتي مكتب هاي رسمي فلسفي بيان مي شود و گاه علاوه بر توجه به مكتب هاي جديد فكري و فلسفي، به مباني سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي نظام هاي موجود هم توجه خاص مي كند. از طريق روش «توصيفي ـ تحليلي» ابتدا سبك زندگي متعلم در تمدن نوين اسلامي و در ساحت هاي گوناگون تربيتي آن بررسي شده، سپس ديدگاه هاي اند يشمندان معاصر غربي بيان گرديده است. يافته هاي مطالعه حاضر حاكي از آن است كه پيشرفت و پويايي متعلم به عنوان محور تعليم و تربيت متناسب با تحولات عصر نوين از دغدغه هاي اين تمدن هاست. در مقابل، تفاوت ديدگاه خدا باورانه و انسان مدارانه در دو تمدن، موجب تفاوت دو ديدگاه نسبت به متعلم شده است. بنابراين، اگر چه در دو تمدن مذكور متعلمان آموزش هاي علمي يكسان مي بينند، اما از نظر عقيده، رفتار و اخلاق، مسيري متفاوت مي پيمايند.
خلاصه ماشینی:
مطالعة حاضر درصدد است تا از بین تمدنهای مؤثر در تاریخ و فرهنگ بشر، در دو تمدن بزرگ و ریشهدار تاریخ، که تمدن اسلامی و تمدن غرب باشد، ویژگیهای متعلم را در بوتة مقایسه قرار دهد تا جنبههای گوناگون و گاه کمتر مورد توجه این موضوع مهم و اساسی تعلیم و تربیت را واکاوی کند و مشخص نماید که برای رشد و تعالی متعلم در چه وضعیتی قرار داریم و چگونه باید باشیم؟ وقتی از تمدنهای اسلامی و غرب سخن میگوییم دریایی به وسعت تاریخ بشر روبهروی ما گشوده میشود.
بنابراین، هدف اساسی نوشتار حاضر آن است که جایگاه متعلم و سبک زندگی او را در دو تمدن نوین اسلامی و غرب با تکیه بر نظرات اندیشمندان این دو تمدن مقایسه و تطبیق کند تا ویژگیهای مشترک را برشمرد و تفاوتها را نیز به صورت واضح بیان کند.
با توجه به ماهیت پژوهش، که از نوع پژوهشهای بنیادی و مقایسهای است، به منظور واکاوی و تبیین نقش متعلم در تمدن نوین اسلامی و مقایسة آن با تمدن غربی، ابتدا به بررسی اسناد و منابع معتبر علمی به صورت توصیفی پرداخته شده و در مرحلة دوم، به شیوة دستهبندی اطلاعات، دادههای بهدست آمده بر اساس مؤلفههای مربوط به تعلیم و تربیت و یادگیرنده به صورت تحلیل محتوا، دستهبندی شده است.
<H2>سبک زندگی متعلم در تعلیم و تربیت تمدن نوین اسلامی</H2> با توجه به جایگاه مرکزی مفهوم «تقوا» در تبیین اهداف تربیتی، انسان دارای هویت مطلوب یا انسان مطلوب همان انسان متقی است (علمالهدی، 1389، ص 476).