چکیده:
هدف: هَماكار، به مشغوليت دو يا چند نفر در يك كاره اطلاق مي گردد كه افراد به صورت فعالانه و در يك چارچوب زماني، به صورت جسمي، هيجاني و فكري در آن درگير هستند. هدف از اين مطالعه، تبيين هَماكارهاي مادران كودكان فلج مغزي از ديدگاه مادران، كودكان فلج مغزي و كاردرمانگران در جامعه ايراني بود.
روش بررسي: اين مطالعه كيفي قسمتي از يك مطالعه نظريه پايه است كه با مشاركت ۳ كودك فلج مغزي، ۱۳نفر از مادران آنها و ۶ كاردرمانگر انجام شد. افراد با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند و در ادامه نمونه گيري نظري انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه فردي و گروهي به صورت نيمه ساختارمند، مشاهده هدفمند در منزل و كلينيك، فيلم ويدئويي و خاطره جمع آوري شد. كليه مصاحبه ها ضبط شده، بازنويسي و مرور شدند. سپس به روش تحليل محتوي كيفي و با استفاده از آناليز مقايسه مداوم مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: از مجموع مصاحبه ها، ۶۹۵ كد باز يا اوليه بدست آمد. اين كدها در طي فرايند تجزيه و تحليل در چهار درونمايه اصلي: مواجهه با مشكلات مراقبت فردي، پي جوئي براي درمان، چالش هاي تطابقي مراقبت آموزشي و محدود شدن اوقات فراغت والدين به عنوان هَماكارهاي اصلي مادران كودكان فلج مغزي طبقه بندي شدند.
نتيجه گيري: شناخت هَماكارها، نگرش ما را نسبت به مراقبت هاي ويژه اي كه مادران كودكان فلج مغزي، علاوه بر مراقبت هاي معمولي، در قبال فرزندانشان انجام مي دهند توسعه داده و به مديريت مراقبتي كودك براي مدت زمان طولاني كمك كرده و آگاهي ما را از مشكلات و موانع مراقبتي افزيش مي دهد.